Plankgas met de handrem op

Het blijft duren en ik word moe. Erg moe. Doodmoe van er de rem op te zetten. Want zo hard als de ontremming toeslaat, zo hard doe ik al heel mijn leven mijn best om ze binnen de perken te houden. Ik ben een redelijk mens. Realistisch. Ook wel pragmatisch. Helemaal geen kip zonder kop, maar een "bedachtzame pimpelmees"(da's mijn mijn super idiote totem).


De meter staat in het rood.
Out of gas.
Of toch bijna.