Keuzes

Iedere volwassene (en zeker die met kinderen) wordt ermee geconfronteerd: keuzes die gemaakt moeten worden voor welzijn en toekomst. Bij ons begon het met een adoptiebureau en volgden - in willekeurige volgorde - een crèche, een methodeschool, een revalidatiecentrum, een bijzondere school, en wat dokters, therapeuten en coaches.

Geen paniek: met ons en de kids is alles OK. Maar het zijn gewoon van die dingen die je tegenkomt. En dat kiezen, dat neemt tijd in beslag. Soms veel tijd. Want je wilt het beste. Je gaat dus kijken en luisteren, je wikt en weegt en beslist dan. Soms vind je niet precies wat je zoekt. Bots je op wachttijden of wachtlijsten. Komt er een hele hoop wrevel bij te pas.

En soms loop het helemaal mis. Omdat je geen keuzes meer kunt maken. Omdat er om één of andere reden geen onmiddellijke oplossing kan komen, ook al is die heel erg nodig. Wij hebben er - gelukkig - geen ervaring mee, maar we weten dat zulks gebeurt.

Wat ik vandaag bij Lien las, is schrijnend. Het lijkt moeilijk te geloven, maar sommige mensen worden nog altijd uit de boot geduwd.