Time is what you make of it

Gisterennacht - het was al vandaag eigenlijk - kwam ik op het idee om de gelijkenis tussen Lisbeth Salander en Kara Thrace uit te spitten en toen leidde Google me hierheen: de blog van de Finse Emma Juliaana Honkala, die naast haar studies en interesses blijkbaar ook heel wat van fictional crushes met mij deelt. En toen bedacht ik me dat ik tegenwoordig wel héél weinig schrijf. Of beter: héél weinig blog. En ook maar weinig tv en al helemaal geen DVDs meer kijk: films en series-in-box zijn momenteel afgevoerd. Ok, hubby en ik hebben samen Deadwood season 1 uitgekeken en ik luisterde een tijdje naar BSG podcasts, maar nu weer niet meer. Mijn idiote intentie om LouisLouise uit te kijken houdt nog stand, maar ik heb precies 4 weken - 8 uur dus - achterstand. En ja, ok, ik heb op een paar dagen de eerst twee Stieg Larssons uit, wat best goed is, met een gezin en zo. Maar toch: ik kom tijd tekort, vind ik. Waar is de tijd dat ik tijd had voor Fark, Slashdot, Boingboing en Digg? Voor Buffy en Firefly, fanfic en Aragorn/Legolas slash? :-D

Tja. The time for the fictional became time for the social. Ik zit gewoon uren op Twitter & Facebook. Praat met de buren, met medemoeders en girl geeks. Lees vanalles en nog wat over sociale media en "community". En merk dat ik daardoor ook al eens vaker op eigen initiatief uit mijn kot kom. Het is dus niet allemaal kommer en kwel; ik heb geheel geen reden tot klagen, ware het niet dat ik een grote behoefte voel naar meer luchtigheid in mijn dagelijkse leven.

En daar komt de kat op de koord: ADHD-ers hebben de onbedwingbare neiging om "toe te te voegen zonder af te nemen", om steeds meer hooi op de vork te nemen zonder iets te laten vallen. Mijn dagen zullen altijd te kort zijn en ik zal uiteindelijk moeten afremmen, voor slaaptekort me de das omdoet. Maar nu even niet. Want zie je: het gaat "officieel" best goed met me. Met andere woorden: de shrink is gelukkig, mijn medicatie staat eindelijk op punt en ook al zit ik opnieuw zonder coaches, ik loop momenteel niet gefrustreerd over mijn onkunde om Kolberg & Nadeau in praktijk om te zetten.

Goh ja, ik zou elke dag willen sporten en weer aan yoga en meditatie doen. Want de rust is vaak zoek. De moodswings daarentegen, die zijn bedwongen. And guess what: ik mis ze. Verlang best naar een licht hypomane episode. Of een crush die me compleet obsessief-compulsief uit de bocht jaagt.

Anything for some action.

Tja, het schijnt ook dat ADHD-ers last hebben van prikkelhonger. Wist u dat?


* "Time is what you make of it" was ooit de - volgens mij absoluut verwerpelijke - slogan voor Swatch horloges. Want als er iets is waar ik niet mee omkan, is het tijd. Voor mij geld enkel "time flies".