Het Maandelijks Onderhoud

Rond mei dit jaar ben ik gestopt met deeltijds ziekteverlof. Ik zei wel eens al lachend dat ik "genezen" ben verklaard, maar dat klopt natuurlijk niet. ADHD gaat niet over, dat weet ik. Maar zie, het gaat alweer even vrij goed. Ik ben "stabiel". De medicatie slaat aan, de highs en lows zijn bedwongen en ik ben niet de hele tijd meer mee bezig met mij te ergeren aan symptomen en comorbiditeit.

Als ik er weer eens niks van bak en verdwaal in verwarring: het zij zo. Er zijn ergere dingen.

Het enige wat niet leuk is nu, is dat de bezoekjes aan de shrink tot "maandelijkse onderhouden" geëvolueerd zijn. En omdat ik momenteel (weer) geen andere coaching heb, komt dat hard aan. Neen, de shrink is niet mijn "vriend". Dat zou dik fout zitten, weet ik. Maar het is wel zowat de enige mens waar ik mijn mond bij opentrek. En daarom zat ik vandaag met een papierke op te sommen wat er ter sprake kan komen in de door mij betaalde 45 minuten. Kwestie van ze goed te besteden. Want ze zijn rap op.