Het pompoen seizoen

Eerlijk: tot een paar jaar geleden vond ik pompoenen, net als courgettes, bijzonder onsmakelijk. Omdat ik niet wist hoe ze klaar te maken. Ook al volgde ik een recept, de soep eindigde meestal voor meer dan de helft in de afvoer. De huisgenoten waren geen fan en ik al evenmin. En alles - op zijn Amerikaans - met smelt- of strooikaas overgieten, dat doe ik liever niet.
Maar zie, toen ging ik op weekend met de Boeddhisten. En daar at ik pompoen uit de oven. Gewoon zo, zonder meer erin gelegd en gegaard. Super lekker. En toen realizeerde ik me dat het op die manier kon. Niet door die pompoen rauw en keihard in stukken te hakken en die plat te koken, maar door hem geheel - of gehalveerd en bestrooid met een pak kruiden - te garen.
Et voila, sindsdien eten we hier thuis pompoen a gogo. Gewoon door de (rest)warmte van de oven te benutten, door na het koken een pompoen een uur (of twee) te laten garen. Om er dan - al dan niet geschild - verder mee te werken.  Met tandoori. Met harissa. Met look. Met gember. Met (gevriesdroogde) korianderblaadjes. In soep. In puree. In risotto.
En dat is lekker. Yup.