Pour oil on troubled waters?

OK, laten we het eens hebben over de H in adhd; die van “hyperactiviteit”. Om maar eens duidelijk te maken dat die niet enkel slaat op fysieke hyperactiviteit. Als volwassene heb ik weinig last van wiebelen of wippen. Of “rondlopen wanneer dat niet past”. Mijn zenuwtics - momenteel weer op mijn nagels en de binnenkant van mijn wang bijten - zijn vermoedelijk storender voor mezelf (ja ik vind dat vies & yuk) dan voor mijn omgeving. En als ik al eens bij aanhoudende angstaanvallen gedempt gil, dan probeer ik dat uit het zicht te doen - op de fiets of zo.

Het is wat je NIET ziet, dat me op dit moment heel hard zot maakt.

Als mijn gedachten gelijk een snelstromende bergrivier zijn, dan is hyperfocus - de mentale hyperactiviteit die ervoor zorgt dat ik uren aan een stuk een onderwerp grondig kan uitspitten - de wildwater kajakker op de woeste stroming. Zolang er een boot is om te sturen, lukt het wel. In de zin van: ik lever consistente resultaten af. Maar de boot besturen is super lastig en ik weet maar al te goed hoe het is om die te crashen en te verzuipen. Dus wil ik dat vermijden. Ga ik harder werken. En word ik moe … Doodmoe.

Er is geen stop knop. Enkel een aanhoudende portie adembenemende onrust.

Als ik het niet kan stoppen, kan ik misschien de golven neerslaan? Zodat ik even van die “I think I'm capsizing” af ben. Allright: dat kan. Op een goeie manier, door zorgvuldig te leven. Op tijd en gezond te eten. Genoeg buiten te komen en (vooral) zeer geregeld te sporten. Maar dat lukt me weer niet.

Dus ga ik er tegenaan met glaasjes wijn en roze pilletjes en ben ik ongelooflijk boos op mezelf: als ik er al in slaag om olie op de golven van onrust te gooien, is het maar voor even. De golven worden toch steeds hoger en alcohol en alprazolam maken me mottig.

Ik ben weer zo druk met werken bezig, dat ik nog nauwelijks hoor of begrijp wat er van mij gevraagd wordt. En ik vrees altijd het ergste, zodat ik voortdurend in stand-by modus blijf om ervoor te zorgen dat ik niets vergeet. Of verknoei, god beware.

Het heeft allemaal geen zin. Ik heb ook helemaal geen "paar dagen rust" nodig.

Neen. Ik neem me voor om vanaf maandag gewoon BETER te leven, zodat ik niet kapseis en verzuip.

Ik ga tijd maken. Voor buitenlucht. Voor sport. En om alleen te zijn.