Do we forget because the information is gone, or do we forget because we can't access information that is still there?
Ik weet het niet. Ergens hoop ik op het tweede, want ik heb vaak de impressie dat er hele lappen van mijn leven foetsie zijn. Maar misschien is dat wel voor iedereen zo. Misschien draag je na je 25ste voornamelijk "highlights" met je mee. Wie weet. Ik heb het nooit nagevraagd.
Goed dat er foto's en dagboeken zijn. Foto's maak je als het goed gaat. Vandaar het album met de plaatjes die zo vals getuigen van een blijde jeugd. Schrijven is vaak voor de mindere momenten. Voor dilemma's en droefenis. Ook wel eens voor euforie. Voor de grote gevoelens, quoi.
En toch zijn het vaak dingen die niet verteld, gefotografeerd of beschreven zijn die het hardst blijven plakken.
En toch is niks belangrijker dan het nu. Dan: wees blij met wat je hebt en zo. Dan zen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten