Panic

Zolang ik niet op het werk ben, gaat alles goed. Eens daar slaat de blinde paniek toe. Ik begrijp niks meer. Kan kop noch staart krijgen aan de dingen die ik zou willen doen. Lezen en schrijven kan ik nog. Kleine klusjes ook. Zo van: pas dit eens aan en mail eens die en die. Maar the big picture is ribbedebie. Ik wil door de bomen het bos blijven zien. Maar het is lastig. Zowat alles ontglipt me. Er rest mij enkel verwarring. En angst. Want dit blijft maar duren. Het gaat niet vanzelf over. Ook al heb ik de voorbije dagen alles héél rustig aan gedaan. En was ik deze ochtend vol goede moed.

Shit zeg. Waarom toch?