Attenties, kaartjes, bedankingen en cadeautjes: een bron van immense frustratie. Want ik vergeet het niet hoor, dat iemand jarig is. Of dat we naar een feestje gaan. Mijn agenda hou ik netjes bij. Maar overgaan tot daadwerkelijk iets voor de gelegenheid voorzien, dat lukt me zo goed als nooit.
Dus vergeet ik geregeld om geld in de collectebus voor de pasgeborenen te steken. Laat ik het al heel mijn carrière na om een verjaardagstraktatie bij de koffie te voorzien. Post ik slechts bij hoge uitzondering een bedankje. En laten mijn cadeau's vaak maanden op zich wachten.
Nu zou je kunnen zeggen, ok, die is gewoon nalatig. Maar hey, dat klopt dus niet.
Ik wou wel dat het dat was. Want ik denk meer dan vaak aan alles wat ik nog "goed te maken" heb. En dan maak ik weer een aantekening in mijn boekje. Waar het gewoon blijft staan.
Tot actie overgaan kan me soms zo veel kosten.
Voor de kids heb ik een systeem opgezet: het hele jaar door zorg ik voor een keldervoorraad kindercadeau's waar ze dan - in geval van feestje - mogen uit kiezen. Tot nog toe werkt dat goed.
zondag 31 augustus 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten