A sense of failure

• Telefoontjes gisterenavond: wijzigingen in de "breng en haal" planning. Ik bel door en schrijf op wat mij te doen staat. Neem me voor om de auto thuis te laten.

• Werd deze ochtend wakker in de overtuiging dat ik mijn tweede licentie (plus thesis) nog voor de boeg had.
  

• Had de voorbije week en zeker gisteren (laat) behoorlijk wat opgeruimd in huis. Nog voor ik vanochtend de poetshulp in levende lijve te zien kreeg, werd mij al toegeroepen dat haar favoriete kuisproduct niet voorradig was...

• Of ik vandaag boodschappen zou doen? Oeps, vergeten. Noteer wat me te doen staat. En vertrek dus toch met de auto. "En kan je ook geld afhalen?" Right ...

• Tuf aan 30 per uur op de Lousbergskaai en op het moment dat ik de Tweebruggenbrug oversteek, komt er een lichte vrachtwagen aan volle snelheid de Kasteellaan uit. Ik trap hard op de rem. (Pieeeep) Zij (blonde dreadlocks en heel boos) ook. Op 2 cm van mijn portier stopt het gevaar. Kantje boordje. Ik ben er niet goed van. Misschien had ik beter plankgas gegeven. Misschien ... Hey, ik kwam wel van rechts hé!

• Werd telefonisch op de rooster gelegd over mijn inschrijving voor de vaardigheidstraining omdat ik nog geen psycho-educatie bij hen volgde. Meer nieuws op maandag of dinsdag. Toch fijn dat de hulpverlening zo hulpverlenend is!

• Ik loop al een paar dagen overaan tegenaan. No bodily anticipation. Great!
  

• Deed de boodschappen. Vergat minarine en ham. En kattebakspul.