"Schat, mijn dopaminesysteem is weer ontregeld!", een fijn artikel van Cathérine Ongenae. Heb het zowel gisteren als vandaag doorgelezen. Ben blij dat die Tim Hartford mijn vermoeden bevestigt, dat achter alles een logica schuilt. Want ik zie mezelf graag als rationeel.
Maar mijn dopaminesysteem is altijd ontregeld. En ik ben als de dood voor domme dingen als impulsiviteit, overoptimisme, emotioneel doen en veel drinken. Ik vermijd, zo hard als ik kan. Slik in, rem af, blijf weg. Om dan te merken dat zij, die er volgens alles wat ik weet geen last van hebben, domme dingen durven doen. Zij durven wild om zich heen slaan. Overreageren. Een zooi maken van relaties.
Al dat gedoe maakt me ongemakkelijk. Keer op keer sta ik verstomd.
Neen, ik wil geen domme dingen doen. Snappen waarom mensen domme dingen doen, is genoeg. Hoewel: het zou me opluchten.
Durf dom doen.
Lijkt me erg bevrijdend.
zondag 25 mei 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten