Rekening houdend met mijn stressgevoeligheid waren de voorbije weken "zwaar". Maar alles leek vrij goed te gaan. Ondanks de chronische angst kon ik véél (ver)dragen.
Maar ik raak weer van alles kwijt: de weg, mijn toilettas, mijn bril, mijn sleutels. Ik leg iets neer en één seconde later is het onvindbaar.
Panikeren heeft geen zin, maar de frustratie van dit alles bouwt wel op. 't Is moeilijk te aanvaarden dat ik zo immens stom kan zijn dat ik het meest voor de hand liggende op slag vergeet.
Is this as good as it gets?
1 opmerking:
Heb ik ook regelmatig voor. Gisteren nog ben ik mijn verstand kwijt geraakt. Gelukkig kwam mijn buur het terugbrengen. Ik had het laten liggen op de vensterbank. Stom van mij.
Een reactie posten