Punt twaalf

Net op het moment dat ik zelf vollen bak bezig ben met me te bezinnen over ergernis en mijn neiging tot streberigheid, schrijft i. dit, en ze sluit af met

"ik ben een ongelooflijke strever en ik doe compulsief mijn best. Gelukkig ben ik ook onnoemelijk lui, en dat compenseert één en ander bij momenten"

En dan bedenk ik me: lap! Daarzie. Ze heeft het weer in mijn plaats gezegd...

Misschien moet ik me maar gaan toeleggen op bezinning over andere onderwerpen. Keuze te over voor 't moment. Want in de voorbije maanden - sinds het begin van dit jaar eigenlijk - heb ik al zoveel bad vibes voelen passeren, dat het wel eens mag stoppen. Serieus: hoe langer ik het gevoel heb dat we in het centrum van een gyre rondpeddelen, hoe meer zorgen ik me maak over ons bootje. En hoe driester ik in de verdediging ga.

On touche pas aux miens, point barre!