Vandaag een jaar geleden dat ik - toch wel hoopvol - het ziekenhuis in ging. Vandaag lig ik neer. Uitgeteld. Omdat ik gisteren en eergisteren weer domweg te veel heb gedaan. En dat wreekt zich. Vandaag wordt er niks afgevinkt op mijn ellenlange kluslijstjes. Omdat ik geen reserves heb. En geen medicijnen meer neem die me toelaten alsnog in gang te schieten. De put die ik zo gegraven heb is nog niet gedempt.
Ik ben nog altijd in ziekteverlof. In het voorbije half jaar is er geregeld over weer aan het werk gaan gesproken. Eerst was het gepland voor 1 mei, dan voor 1 september. En nu staat alles weer on hold.
woensdag 10 oktober 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten