(Almost) cut my hair

Het is af. Zijn haar. Want hij wou het. En hij heeft het geregeld met Martine.
Vorige vrijdag kwam hij thuis met de boodschap dat zijn haar af moest. Want "ze" hadden gelachen en gezegd dat hij een meisje was. De "Tom Petty" look waar hij al maanden naar streefde, moest eraan geloven. Want zijn haar kon al in zijn mond (de maatstaf voor "lang" haar), maar hij wilde niet meer uitgelachen worden. Tja.
Zondag probeerde ik hem te paaien. Liet zijn veel te lange frou frou recht afknippen. Zodat hij weer zag. Want er gel insmeren en het opzij kammen bleek niet haalbaar voor mijn vijfjarige. Maar het was niet genoeg. En hij was al bij Martine - een parkbuurvrouw die ooit voor kapster leerde - geweest om af te spreken.
En plots stond ie daar, dinsdagavond: hij was gaan spelen in het park en kwam terug met een korte coupe en een handvol wit haar. W. was licht in shock: we hadden inderdaad niks geregeld. Maar hij wel hoor, met zijn zus. En hij was content.
En mama? Die stopte de witte haren in een potje. En zag dat het goed was. Hij ziet er knap uit. Wat meer asblond nu, zonder de witte plukken.

Ja, mijn kinderen zitten op een methodeschool en nemen zelf initiatief. ;-)