Blankenberge

Heb ik energie te veel? Euh... neen.
Feit is dat ik me, ondanks de angstige twijfels maandagnacht, op dinsdag toch flink genoeg voelde om de "dag aan zee" aan te vatten. De spullen lagen van tevoren klaar, het lunchpakket werd met vereende krachten gesmeerd en toen de jarige Diede belde, waren we paraat. Met onze bende (twee mama's en vier kids) stapten we naar het Dampoortstation. Op naar Blankenberge. Omdat dat gewoon makkelijk is: het station ligt dichtbij de dijk.
En het werd een meevaller. Ok, het was bewolkt voor 14u, en er lagen veel kwallen. Maar daar trokken ze zich niet te veel van aan. Zoonlief heeft meer dan een uur in de branding gespeeld. In zijn zwembroek. Terwijl de andere 3 een trui of jas boven hun (opgerolde) broek aanhadden.
Zoon wil tegenwoordig "surfer" worden. Hij heeft er de looks voor, met zijn wit haar en mooi bruinend vel. En hij heeft het nooit koud. Op den duur werd ik toch ongerust want voor ons was het toch erg frisjes. Maar neen: geen klappertanden, noch blauwe lippen. Ik zie hem later een expeditie Robinson winnen. Survival. Dat is wel zijn ding.
De zon kwam er later door. Ze hebben met de gocarts gereden, de Pier afgewandeld en een ijsje gegeten. Met uitzondering van dochter, die wou een worstebroodje. En op de heel erg volle trein naar huis speelden ze kaartspelletjes.

En thuis had W. de all time favorite "drie lagen" klaargemaakt. Allemaal samen aan tafel op onze koer. De spinning 's avonds heb ik geskipt. Ik sliep al.