Soms moet ne mens gewoon twee stevige spinninglessen na elkaar doen. Omdat het lijf dan zoveel energie nodig heeft, dat de geest er rustig(er) van wordt.
Een les Double Dutch en een les combo vandaag. De muziek luid. Onze drillinstructor roept erboven. En wij, wij fietsen. Hard. Met incrementele weerstand. Rechtop. Zittend. Freeze. Handen één. Handen twee. Handen drie. Handen vier. Zweet loopt in onze ogen en drupt op de grond.
Het tweede uur is altijd makkelijker dan het eerste. De spinning high geeft je het gevoel dat je kan blijven doorgaan.
Op het nieuwe lessenrooster zag ik meer spinning uren. Wat goed is, maar ook lastig. Ik ben een gewoontedier. Hou niet van verandering. Andere lesgevers, andere gewoontes. En daar ben ik niet voor. Stom hé. Maar kom, alles went ...
donderdag 1 februari 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten