Fluff, or the lack thereof

Het moet worden gezegd: sinds enige tijd ben ik verstoken van enige luchtigheid in mijn dagelijkse leven. Mijn buurman is er vandoor en er is niemand meer die de Flair voor mij becommentarieert of funny filmkes - al dan niet met schattige poesjes - aan mij toont. Vorig weekend voelde ik zelfs nostalgie toen ik op een ouwe Buffy episode botste. Waar is de tijd dat ik fun had gebleven?

Pfft. Dit is geen lollige periode, zoveel is duidelijk. Ik ben te serieus bezig. Moet nodig effe in vrolijke nonsens duiken.

Daarom ben ik met verse moed begonnen aan het inhalen van enige "weken van LouisLouise", net als "Sara" indertijd een geweldige tijdsvulling als het te laat wordt om nog aan een film te beginnen. Deze telenovella bekijk ik echter zonder snel vooruitspoelen. De verhaallijnen zijn gelijk iets beter in evenwicht (bij "Sara" bekeek ik enkel scènes met Sara en/of Britt) en omdat het in hometown Gent gefilmd is, zie ik ook graag de buitenshots, die trouwens nogal onrealistisch gemonteerd zijn.

Twintig keer hetzelfde tussenshot op de Hagelandkaai. (Voor de goedkoop?) Tegenrichting rijden op de Visserij. Straten die niet op elkaar volgen. Jaja, het is onnozel, maar ik heb ook lang met een half oog meegekeken naar "Flikken" om zo rap mogelijk te kunnen zeggen "hé, dat is daar, allé, zie je het, in die straat!"

"LouisLouise" is net als "Sara" fijne flauwekul, met dat verschil dat de love interest van de protagonist(e) me meer zint. Véél meer dan die duffe kwiet van Sara. Den Thomas heeft wel rugby oren, maar voor de rest mag hij er zijn. Ik kijk dus vol verwachting uit naar de kus.

Et voila, ik maak bij deze deel uit van de horde mensen die hun contentement halen uit het wel en wee van soap karakters. Niet dat ik nu op Facebook vriendin van Louise De Roover zal worden. Of postvat op de Visserij in de hoop dat Thomas buitenkomt. Net niet ;-)