In de voorbije 20 jaar zagen we hoe familietradities vervagen. Ik weet nog, dat we blij waren. Dat we niet in vol ornaat moesten rondcrossen op die dagen. Dat we van al dat gedoe af waren. Dat tafelen en cadeautjes naar andere, nietszeggende momenten later op het jaar verschoven werden, omdat dat nu eenmaal beter uitkwam ...
Kerstdag: ooit was het een groot feest, bij tante Philomène. Met te veel volk op een te kleine ruimte en véél te veel eten. Ooit zaten we met z'n allen - nog zonder kleinkinderen - rond de tafel in Brugge. En nieuwjaarsdag, dat was was bij mémé, in het warme appartement.
Dingen veranderen. Mémé is al lang dood. Oma, tante Philomène en tante Simonne ook. Het oudste kleinkind is volwassen. En op die dagen, gebeurt er gewoon niks.
En nu is het elk jaar van dat. Mogen we proberen uitleggen aan onze kids dat ze echt niet naar vriendjes toe kunnen. Dat iedereen bij zijn familie is. En dat ze dat bij ons niet echt doen. Kerst vieren op Kerstavond en Kerstdag.
We zullen er thuis wel wat van maken met ons 4.
Waar is den tijd van speenvarken aan 't spit en Irish coffees achteraf?
woensdag 23 december 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten