Doelloos is zinloos

Het is niet dat ik niet sport - het is alleen zo dat ik niet echt zwaar regelmatig bezig was in het vorige jaar. Er waren geregeld perioden dat er weinig - één keer in de week maar - werd gesport. Maar er waren net zo goed weken van 4 uur spinning en 10 km lopen. Dat ook.

Waar dit aan te wijten is? Euhm? Motivational issues zeker?
Wat de spinning betreft waren er zware motivational issues. Leraren komen en leraren gaan: ik spin al sinds 1998 en heb er dus al verschillende meegemaakt. Flauwe. Leuke. En héle leuke. Er zijn jaren geweest dat ik 3 keer per week naar een les ging - of twee keer per week 2 opeenvolgende lessen meepikte, omdat ze gewoon goed waren. Stevig. Oppeppend. In de voorbije twee jaar echter, heeft de spinning soap me af en toe zo erg gedegouteerd, dat ik gewoon geen zin had om me naar de les te slepen. Ok, ik ben gevoelig voor onderhuidse spanningen. Daarom ben ik geregeld naar een striding les gestapt. En ja, nu lijkt alles weer op zijn plooien te vallen. Maar ik mis hem, onze drill instructor, omdat die mens mij als geen ander kon motiveren. Om stevig door te doen. Grenzen te verleggen. Tegenwoordig, bij die nieuwe, zit ik naar de klok te kijken: nog zo lang, ha, nog zoveel minuten en ik mag hier weg.

En de spinning combo, mijn favoriet, met krachttraining na de cardio? In geen weken meer gehad. Gewoon omdat de helft van de lessen afgevoerd zijn. Het dinsdag-donderdag-zaterdag schema houdt voor mij geen steek meer. That's a fact.

Wat het lopen betreft heb ik gewoon geen plan. Ik loop wanneer het me uitkomt. En ook al ben ik geregistreerd bij MyAsics, MapMyRun en Nike+, in de praktijk loop ik gewoon een basic workout "now playing", zonder doelstelling whatsoever. Which is kinda stupid, I know.

Wat yoga en Pilates betreffen is 2009 een zeer kalm jaar geweest. Ik raakte niet naar de les. Of er was geen les op een moment dat ik er heen kon. Op die week Hot Yoga na, bleef het bij plannen maken. Waar niks van in huis kwam.

Thuis sporten: het zou moeten lukken. Materiaal genoeg. Zeg nu zelf: een dvdtje opzetten met een yoga of Pilates les, wat is daar nu moeilijk aan? Of een uurtje fietsen, da's ook geen kunst. De ergometer - met uitgebreide programmeermogelijkheden - verhuist al jaren van kamer naar kamer. Omdat ik uit ervaring leerde dat als ik er eens 5 minuten op zit, ze gegarandeerd naast mij komen staan om mij te ambeteren met om het even wat.

Ziet u de bui al hangen?

Jaja, ik heb een boek gekocht: "Gezond van start met Marathon man". En ook al behoor ik niet tot het Factor 100 doelpubliek, toch hecht ik belang aan het volgende:

‘Doelloos' sporten is zinloos,
iedereen heeft een concreet doel nodig om van te dromen.

Dat is precies wat er bij mij ontbreekt. Dus dacht ik: een nieuw jaar, een nieuw sportschema? Mét een doel?

Mocht ik nu die NikePlus eens deftig volgen? Ik heb eigenlijk geen idee hoe ik zo'n Coach Programme op de iPod moet zetten. Maar wat ik al wél weet is dat ik in februari en maart naar alle waarschijnlijkheid 3 avonden per week aan de Blaarmeersen zal doorbrengen. Tijd zat om te lopen dus.

En zou anderhalf uur Power Yoga op maandagavond 20 u niet een uitstekende remedie tegen de spinning malaise zijn?

Het lijkt allemaal futiel maar in de praktijk is het knokken. Om een planning aan te houden. Om afspraken die al jaren gelden aan te passen. Niet toe te geven aan impliciete en expliciete suggesties om toch maar thuis te blijven. Niet toe te geven aan de tegenzin, nu het donker en koud en nat is.