Morgue & Dollhouse

Net de tweede aflevering van Six Feet Under gezien en 'k ben er echt wel voor te vinden. Vind het eigenlijk niet jammer dat ik er nu pas aan begin. Het komt goed uit, meer nog: het is precies goed getimed: de Battlestar box was uit en Acht begon met het uitzenden van Six Feet Under, van het begin af aan! Joepie! Handig!

Familiehistories - think Soprano's - zijn altijd fun. Wel, euhm, als toeschouwer toch. Van op een veilige afstand. In fictie is disfunctioneel essentieel. En de cast is schitterend! Het valt me op dat de familieleden echt op elkaar lijken. Rossig blonde bleke mensen. Het soort dat ik niet echt aantrekkelijk vind, omdat het te herkenbaar is. Michael C. Hall - een stuk bleker dan in Dexter - speelt hier de uptighte broer. De man die zijn affaire met een zwarte flik wegmoffelt omdat hij zelf ternauwernood aanvaardt dat ie gay is. Met een losbol van een broer, een zusje dat graag experimenteert en een moeder die flipt over haar affaire met de coiffeur denkt hij dat de hele verantwoordelijkheid voor het familiebedrijf onmiskenbaar bij hem komt te liggen. Ocharme.

Verder keek ik ook naar Dollhouse, waar de slechte "active" Alpha wel heel driest te werk ging. De aflevering van vorige week vond ik nog erg goed. Deze keer had ik het moeilijk: Alan Tudyk is gewoon geen geloofwaardige slechterik. Ook al loopt ie er reuze gespierd bij, I don't buy it. Te zacht, te lief, te bleek, te rossig. Hoban "Wash" Washburne: ja. Een schildknaap: ja. De schizofrene Alpha met 48 persoonlijkheden: NEEN. Ondanks de gesmaakte aanwezigheid van Mark "Romo Lampkin" Sheppard - nog een BSG crossover - was ik er gelijk niet meer zeker van, dat Whedon hier iets onvergetelijks neerzet. Jammer.