No moaning on my world (*)

Het is paasvakantie, en in tegenstelling tot andere jaren hebben we geen "echte" vakantiedagen met het gezin gepland. Het Gent Easter tournament sloegen we over, wegens op en versleten. Op pasen waren we thuis en paasmaandag was goed voor mini-golf. De eerste week was er een sportkamp voor elk en deze week - de tweede dus - is er dagopvang en tijd voor logeerpartijtjes.

Op de "planning" zag het er doenbaar uit, zelfs met de vrij ingewikkelde breng- en haal-regeling, de orthodontist, de fietstrainingen, scoutsBBQ en de brunch in het kasteel voor de verjaardag van opa ... Maar dat was buiten de "extraatjes" gerekend.

Als daar zijn:
- een kapotte afwasmachine: 2 namiddagen geblokkeerd voor een bezoek van de reparateur: de eerste kwam pas om 19u langs en kon het probleem niet oplossen, de tweede had uren werk, met een een fikse factuur achteraf. In totaal zaten we meer dan een maand zonder. Bummer.
- een kapotte wasmachine: 2 middagen geblokkeerd voor een bezoek van de reparateur, die vreselijk lastig deed over de garantie/verzekeringspapieren. Want die waren niet onmiddellijk te vinden, met heel veel over en weer getelefoneer en bezoekjes aan de winkel tot gevolg. Bovendien vond hij het nodig om mij de les te spellen. Want het blijkt dat ik op 3 jaar tijd zo'n 1000-tal wassen heb gedraaid en dat is véél meer dan het gemiddelde van 100 per jaar en ik smijt er ongetwijfeld te veel poeder in (huh?) en de garantie loopt niet enkel in aantal jaren (zoals op de machine met een grote klever vermeld stond) maar ook in aantal wasbeurten. Hij is NU bezig, ik hou mijn hart vast voor de factuur en hoop dat we er met de franchise van af raken. Want de reparatiekosten zullen hoog liggen, meldde hij. Voor 500 euro kan je ook een nieuwe machine kopen... Getver. Dan koopt een mens een dure Miele. Goed dat hubby al een paar keer met volle manden naar de wasserette reed, of ik was al helemaal gek. Ik mis de wasmachine. Pas nu merk ik goed dat ik dagelijks kleren was.
- een kapotte afstandsbediening: onze ouwe Sony tv speelt nog en ik zaagde nooit over een flatscreen, maar nu kijken we tv zoals in de jaren 70: om het toestel aan en uit te zetten en om het geluid te regelen - de Telenet Digicorder kan je niet luider zetten dan de startinstelling van de tv - moet ik rechtstaan en dat is hatelijk. Het enige voordeel is dat de tv tenminste niet gewoon op slaapstand blijft staan.

Verder slibde de (werk)agenda van april en mei al behoorlijk toe. Nieuwe lessen voorbereiden en geven en ondertussen voortwerken aan een heleboel zaken die voor de site al (te) lang in draft staan, het kan allemaal, maar dan liefst zonder de negatieve vibes waar we in ons kantoor mee af te rekenen hebben. Ik kan er niet zo goed tegen, en dat merk ik dan aan mijn nek. Ouch.

En dan is er het "thuiswerk": de map vol leesvoer, de ongelezen mails en de dozen papier om uit te sorteren. De kapotte lichtschakelaars, de gevallen tegels en de te vervangen lampen. En het gevoel dat het tijd is om eens grondig te kuisen. Als in "lenteschoonmaak". In huis - ik ga ten onder aan kattenhaar - en buitenshuis: de garage, het kot, de koer en de tuin smeken om een opruimbeurt en het komt er niet van. Zelfs opruimen voor de poetsvrouw lukt ternauwernood.

Yep, ik loop continu met een hartslag van 130, als een opgejaagd beest. Elke keer dat ik de routine breek, moet ik het bekopen. Me bezighouden met ergernissen - Facebook staat er al vol van - is ook niet positief. Maar zie, hier kan ik ze kwijt, en dat lucht op.

(*) Hyperdrive Season 1, Episode 3 "Weekend Off", in which Vine bought himself a planet on Ebay.

UPDATE: (16u30) de Miele man heeft gedaan, het was een herstelling van 960 euro, werkuren inbegrepen. Op de laatste stek heeft Miele de kosten op zich genomen. Niks te betalen dus en ook geen garantiepapieren en gedoe meer. WOW!