Heb ik het recept voor evenwicht gevonden? Misschien wel. Want het ging een hele tijd erg goed. Voornamelijk omdat ik me aan 1 regel hield: alleen het noodzakelijke.
Dus: werken, kids begeleiden, huishouden en sporten. Absoluut geen uitzonderingen. Enkel mensen zien waar ik ze - noodgedwongen - tegenkom. Thuis, op het werk, aan schoolpoort en bij sportgelegenheden: da's genoeg. Alle "social calls" waren compleet binnen voornoemde contexten: ik zat aan bij familiefeesten, lunchte met collega's, liet me zien bij rugby, BMX, scouts en paardrijden en sloeg een praatje na de spinning.
Was ik vaak alleen? Absoluut niet. Voelde ik me geïsoleerd? Neen. Facebook helpt. Echt waar. En er kwam net véél gerucht uit de buitenwereld bij ons thuis binnen.
Er zijn een paar mensen die mijn aandacht verdienen: die heb ik in de steek gelaten door me niet te laten zien. Want bellen doe ik al niet en het aantal persoonlijke mails dat ik uitwissel zit op een historisch dieptepunt.
Het belangrijkste is dat ik het nu héél duidelijk WEET. Als ik me niks op de nek haal, gaat het goed met me, dank u. Het was geen strategie. Ik sloot me niet op. Met het beter weer in zicht zal er verandering in komen, dat weet ik. Ik probeer er nog even van te genieten. Van het feit dat ik een hele tijd net genoeg energie had. Door die wel te besteden.
Selectie is het geheim van de productieve mens, hoorde ik recent.
Ha!
donderdag 22 april 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten