The loneliness of the long distance runner

Ondertussen overweeg ik nieuwe doelstellingen, schreef ik vorige keer, en 't wordt tijd dat ik die wat concreter maak. Wat wil ik precies? Langer lopen? Verder lopen? Harder lopen? Meer fietsen?

Langer lopen staat het eerst op mijn lijst. Verder lopen is daar een rechtstreeks gevolg van.

Als ik twee uur kan spinnen, dan kan ik ook 2 uur lopen, me dunkt. Langer dan dat hoeft niet.

Aan mijn reguliere tempo, staat 2 uur gelijk aan 20 km. Met een kleine inspanning - iets harder lopen dus - kan ik in 2 uur vast wel 21,0975 km halen. Een halve marathon dus. Tot nog toe niks nieuws.

Wat me rest is een loopprogramma kiezen en ik ben geneigd om weer voor Nikeplus te gaan. Niet omdat de coaching zo goed uitgebalanceerd is. Of ik die zo goed heb gevolgd. Veeleer omdat het gemakkelijk is, met de registratie en zo.

Mijn extensieve Blaarmeersen/Watersportbaan periode ligt bijna achter de rug, na deze week is er nog enkel de wekelijkse rugbytraining aldaar. Het was super om er te lopen toen het héél donker was maar dat is nu niet meer nodig. In de vooravond kan ik al dichterbij huis op pad en binnenkort is het helemaal laat klaar en zal er weer meer volk rondlopen op plekken die in de winter nogal eenzaam zijn.

Als ik onderstaande schema's bekijk, denk ik dat ik weer voor een mengvorm met verschillende cardioactiviteiten zal kiezen. De kortere loopkes, onder de 8-9 km, zeggen me niet veel meer. Aan de langste, van 15 tot 23 km, zal ik moeten wennen. Ik hoop dat ik wat vaker langer zal kunnen lopen maar ik weet dat zulks van zoveel factoren afhangt, dat ik weinig durf voorspellen. Ik weet ook, dat de schema's op het eerste zicht niet snelheidsbevorderend lijken, maar er zitten wel degelijk instructies bij voor interval trainingen. Buiten doe ik die nooit, ik loop te veel om het plezier van te lopen, maar op de band moet ik er eens werk van maken, ander kom ik nooit aan een gemiddelde van 11 km per uur.

Meer fietsen? Best wel. Meer spinnen per week kan, da's een kwestie van plannen. Meer buiten fietsen, da's nog altijd iets anders. De koersfietshouding went - gelukkig maar - en ik kan al schakelen (hoewel ik nog serieus moet nadenken omdat ik geen cijfertjes aan het stuur zie) maar het is toch zwaar aanpassen, om meerdere redenen ...

Ik was bang om in groep te rijden, en dat zal waarschijnlijk nooit veranderen. Het extra opletten is benauwend voor iemand die sport om het hoofd leeg te maken.

Het gaat soms ook hard. Ik moet me sterk houden want eigenlijk ben ik niet zo'n held. Dus hou ik het stuur vast bij de remmen en voel ik mijn polsen en ellebogen. Geen "echte" pijn, maar ik verkramp toch te veel. Gelukkig durf ik buiten de groep wel een andere positie aan.

En gelukkig is er ook een wekelijkse "tweede" training, die ik doe met dochter. Met twee fietsen gaat alvast beter, ware het niet dat we de hele zaak aan een slakkegang afwerken. Want ons conditiepeil is niet hetzelfde en ons idee omtrent een "inspanning leveren" blijkbaar ook. Voor mij zou het interessanter zijn om op sleeptouw te worden genomen door iemand die harder fietst, maar het is precies de bedoeling dat ik haar aanmoedig. En dat lukt wel. Oef.

Op technisch gebied is het ook allemaal nieuw. Over fietsonderhoud en -reparatie heb ik een en ander gelezen maar in de praktijk heb ik er nougatbollen verstand van en dat jaagt me schrik aan. Elk vertrek wordt dan ook voorafgegaan door stressen. Ja, ik wou dat ik een behulpzame wielertoerist kende. Maar da's precies het soort van kerels waar ik tot nog toe met een wijde bocht omheen liep. Eigen schuld, dikke bult ;-)

Iets anders dan lopen en fietsen heb ik de voorbije maanden niet gedaan. Krachttraining, yoga en Pilates verdwenen op het achterplan. Ik mis ze. Moet er iets aan doen.

En de hartslagmeting, hoe zit het daarmee? Tussen alle sportspul dat ik de vorige maanden in huis haalde zat ook een eenvoudige, goedkope hartslagmeter, die ik nog nauwelijks heb gebruikt. Too much hassle. Op de band geeft ie snel interferentie met de cardio toestellen en voor de spinning vergat ik hem keer op keer. En buiten was het bijna 3 maanden berekoud. Singlets, T-shirts, een wintertight met soms een trainingsbroek boven, dunne fleecekes, dikke fleeces, een loopjasje, winterloopsokken, handschoenen, een Buff en fleece hoofdband en de Nikeplus spullen: het was genoeg zo. Achteraf bezweet aan de auto kleddernat spul uittrekken om snel weer een nog dikkere fleece of skivest aan te trekken: de Blaarmeersen niet bibberend verlaten was een klus op zich.

En, wat hebben we (vandaag) geleerd?

1. In se ben ik een solitair sporter. Als ik les volg, is dat om de regelmaat en niet om de groep - tijdens de spinning doe ik gewoon mijn ogen toe. Alles wat niet alleen is, valt me vaak zwaar.
2. Voor het fietsonderhoud heb ik "hands on" hulp nodig. En het adres van een betrouwbare racefietsenzaak in Gent.
3. Als ik krachttraining of yoga wil doen zal ik mijn weekschema moeten aanpassen. Anders komt het er niet van.