Smart has the plans, stupid has the stories

Een slecht seizoen voor terrasjes, gecombineerd met examens: genoeg om serieus de blues te krijgen. No fun. Alles moet en ik heb geen vooruitzichten. Geen plekken waar ik heen wil, geen mensen die ik wil zien. Geheel knorrig.

En als ik dan de deur uit ga - in hun kielzog - is het weifelend. Moet ik echt mee? Wat ga ik daar in godsnaam doen? Eten? (Pfft, ik eet al genoeg zooi en elders stop ik - uit verveling - geheid te veel in mijn bek.) Praten? (Ik haat het eeuwige gejengel over kinderen. Zeker als ik het produceer.) Drinken? (Help, neen. Met al dat lopen ben ik zeer selectief wat alcohol betreft: het voelt niet goed als je de dag voordien drinkt en ik heb ook geen ambitie om witte wijn kilo's te accumuleren.)

Eigenlijk ben ik ook superseut. In die zin dat ik me steevast zorgen maak over alles wat ik zeg als ik een glaasje cava op heb. Ontremming: het maakt me doodsbenauwd.

STEL DAT IK IETS WILDS DOE?

Jaja, ik ben geheel Ruth Fisher: so uptight I could make a corpse look loose.