Oef. De examens zijn gedaan. Ik mag weer buiten komen. Gedaan met aanmoedigen en controleren. Gedaan met oppassen. Explosieve tieners: tell me about it.
Next? Een plan de campagne opstellen voor de braderie, morgennamiddag. Eerst en vooral een outfit kiezen waarmee ik snel en efficiënt spullen kan passen. Hemdje, losse rok en schoenen die in één stap uit zijn. En dan zie ik wel. Waar ik wel of niet geraak.
Het zit me dwars dat ik niet kan lopen vanavond, want morgen zal het ook niet makkelijk worden. 't Is altijd iets. 't Is alsof ik al weken wachtende ben. Tot het schoolvakantie gevoel ook mij overspoelt.
'k Denk aan de professionele suggesties die ik maandag kreeg omtrent veilige en gecontroleerde kicks om verveling te vermijden. Parachutespringen? Bungeejumpen? Pffft. Daar ben ik te bang voor. Pistoolschieten? Dat lijkt me wel iets. Zeg nu zelf: een psychiater die zoiets voorstelt, da's ne specialen.
Toch weet ik het zo niet. Zeker niet als ik er zelf verder over brainstorm. Kickboksen? Te lastig, ik ben niet goed op explosieve kracht. P90X doen met een personal trainer ? Te duur (en alleen zou het mij nooit lukken). Triathlonnen? Is net effe buiten beschouwing. Gewoon op café gaan en coke snuiven gelijk iedereen dan maar? Oh sorry. Dat was wat hij niet aanraadde. Hij is gewoon blij dat ik er niet bij ben, bij zijn ADHD clienten met verslavingsproblematiek. Lief hé?
Ach, soms ben ik gewoon kwaad op mezelf omdat ik - als puntje bij paaltje komt - een ongelooflijk redelijk mens ben.
Heeft u dat ook wel eens?
donderdag 24 juni 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten