Gisteren terwijl ik stond te koken, "State of the heart" bovengehaald. In een ver verleden - ik installeerde Sequents en deed Unixware presales voor de kost - had ik een goeie manager, Ian, een Schot met een Indisch-Amerikaanse vrouw. En op een dag leende hij me zijn favoriete cd uit, "State of the heart" van Mary Chapin Carpenter.
Voor mij was het een eerste country ervaring. Eén die bijgebleven is.
In de daarop volgende jaren heeft W. zijn country tijdperk doorgemaakt. Ik heb van alles gehoord. De cowgirls, de ene al wat 'lichter' dan de andere: Mary Chapin Carpenter, Dolly Parton, Nanci Griffith, Bonnie Raitt, Loretta Lynn. Zelfs Ilse De Lange en een beetje Shania Twain (hoewel dat op het kantje is). En ook Willie Nelson, Johnny Cash, Lyle Lovett, Kris Kristofferson, om er maar een paar te noemen. Ik heb ze grondig verkend. Wat me bijbleef waren de emoties en ook de fun. Het YIHAA! gevoel.
Country meiden hebben brutale teksten. En daar hou ik van. "How do" bijvoorbeeld, is gewoon briljant.
Well that's a real nice jacket son
It looks like it cost you too
And that car you're driving
Hey does that belong to you
Als dat geen goeie come on is, weet ik het ook niet meer. ;-)
maandag 12 december 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten