Sinds een paar maand is de nieuwe buurtwinkel op de hoek open. Zeer handig. Dochter (8) wordt geregeld op pad gestuurd: om brood, een vlootje margarine - ge kent dat wel. Soms neemt ze broer es mee. We kunnen ze van aan onze deur tot aan de winkel zien. En de man van de winkel kent de kids bij naam.
Vanavond ben ik effe geschrokken. Toen ik zoon na een fikse ruzie met zus effe niet zag riep ik naar W. (boven): is hij daar? "Jaja", kwam het antwoord. Dus ik terug aan het koken. Twee minuten later gaat de voordeur open en wie stapt er binnen?
Zoon. Met zijn "portefoneet" met kleingeld en een kauwgum "rolmeter" in de hand.
- Waar was jij???
- Naar de winkel.
Blijkt dat hij papa verschalkt had. Boven zijn centen was gaan halen. En snoep was gaan kopen. Alleen. Vijfenhalf. Het pleit voor zijn zin voor initiatief - maar echt goed vind ik het toch niet. Jongens toch. Zucht.
maandag 27 februari 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik hou mijn hart al vast voor wanneer de onze zo'n kuren krijgen: alles is ook vlakbij en ze zijn gekend in de buurt, maar toch ...
Een reactie posten