The blues

Is het psychisch? vraagt ie dan. Maar neen, "het" is niet psychisch. Het is biologisch gedomme. Gelijk de groenten.

Ik maak wel degelijk het onderscheid. Tussen mentaal en fysiek. Tussen emoties en neurologische stormen.

Het is niet zo dat mentaal en fysiek onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Het één haalt het ander niet onderuit. Ik doe hard mijn best om fysiek fit te zijn, omdat het helpt, ter ondersteuning. Maar het biedt geen enkele garantie.

Emoties: wat ik bewust voel, kan ik plaatsen. Ik ben happy omdat ik dwaze films & series bekijk, geïrriteerd omdat mensen zich niet aan afspraken houden... Op dat vlak verschil ik niet van de rest, denk ik.

Waar ik geen vat op heb is het neurologische. Het overkomt me. Vroeger dacht ik dat ik knetter werd. Nu kan ik er beter mee om. Ik observeer meer. Weet dat de "rare" momenten overgaan. Dat de heldere momenten altijd terugkomen.

Soms kan ik de drukte in mijn kop gewoon laten. Er vrolijk overheen stappen en hier en daar iets oppikken om er wat mee te doen.

Soms kan ik superdiep verdwalen in de details van iets meestal nerdy.

Soms ben ik zo platgeslagen dat er niks meer van mij overschiet. Kan ik nog maar alleen zijn. Liggen, eten en drinken en prentjes in tijdschriften kijken (want meer dan 10 lijnen in een keer lezen zit er niet in). En dat is niet leuk. Ik heb het al gezegd. Het is niet leuk.