Ik schrijf. Veel. Vaak. Bijna overal. Zeker als ik les volg, of naar een lezing ga. Of op vergaderingen. Ik noteer. Leesbaar, gestructureerd, uitvoerig. Met een extra blad voor doedels en randbedenkingen tussen mijn vellen papier. Als ik lees - zelfs al is het de Humo of de Flair, heb ik meestal een pen bij de hand. Om iets in mijn notaboekje te pennen. Een naam. Een merk en model van schoenen of kleding. En titel van een boek. Een url. Een associatie. Als ik studeer of lessen voorbereid, schrijf ik dingen op. Soms in een schema. Vaak gewoon om ze in te prenten.
Schrijven wordt geapprecieerd. Door mensen die nota's willen kopiëren. Door werkgevers. Ooit werd ik als technical writer aangeworven omdat ik tijdens het sollicitatiegesprek nota's maakte. Dat zag er reuze efficiënt uit.
Schrijven is een kruk: met mijn kaduuke werkgeheugen is het absoluut nodig om van alles te noteren, of het is foetsie.
Schrijven is een anker: het houdt me stevig op mijn plaats. Ik schrijf om niet te prutsen met mijn stylo, of mijn ringen. Om niet gedurig in mijn handtas te scharrelen. Niet op mijn nagels te bijten. Niet te zitten krabben. Ik schrijf om niet van mijn stoel te stuiteren. Dat vooral.
vrijdag 21 mei 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dit klinkt zo herkenbaar ,ik lees en schrijf ook zo vaak en kan nooit een kort bericht schrijven dat kost me zoveel moeite ,mijn vrienden die staan vaak versteld over mijn nogal lange mails waarin ik vaak van de hak op de tak spring maar het is zo leuk om je te kunnen uiten ...zonder dat iemand er last van heeft kan je zo je gevoelens en alle andere dingen eruit gooien en verwerken en dat allemaal op papier .
Achteraf kan je dit dan nog es nalezen en vaak kan dit zeer leerrijk zijn om jezelf en anderen beter te leren kennen .Het is ook een perfect goed communicatiemiddel
Een reactie posten