Gisteren: kids afgehaald aan de schoolpoort, samen in 't stad om sportschoenen en spul en een rugzak, naar huis, hap hap en dan 2 uur spinning - hoe kan dat nu, dat mijn conditie twee keer zo goed is als vorige week? - terug thuis veel te laat al lezend tv gekeken.
Vandaag: treintraject en overnachting geregeld, meeting over site vooruitgang gehad, daarna kleine brainstorm met collega's over de trainingsessie die ik volgende week geef, links en rechts links en updates gemaild naar wie er om vroeg, gebeld naar tante-met-PC-vraag, blog becommentarieerd, broodjes met soep gegeten, getankt (!), de wekelijkse boodschappen gedaan, thuis alles uitgepakt, nog maar een was in de machine gestoken, rugbytas en -hap voorzien en nu effe op een stoel gezegen.
Use your time well, zette ik vooraan in mijn werkdocument. Maar tegelijk was ik de meeting van vanochtend compleet vergeten. Wegens niet in de agenda genoteerd. Nochtans niet mijn gewoonte. Dom. Dom. Dom.
Zal ik wel zitten lezen over de inhibitietheorie van Barkley, de optimale-stimulatietheorie en delay aversion. Zal ik wel netjes de opdrachten invullen van het cliëntenwerkboek. Zal ik wel ...
Tja, gewoon proberen om erbij te blijven nu. En tijd maken om het energieoverschot van me af te sporten. Want ik ben kinda luidruchtig en onderbrekerig. En het ergste is dat ik weet hoe dat overkomt. Zo'n gedrag bij andere mensen hartsgrondelijk verafschuw. Get a grip, denk ik dan.
Nu ja, 't is momenteel niet eens erg hieperdepiep. Gelukkig maar.
woensdag 10 september 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten