Lotgenotencontact

Helemaal met de auto naar Willebroek gesjeesd voor de eerste ‘To do’ en hoe sessie. Flink op tijd vertrokken en ja hoor, ik vond het subiet en was zelfs iets te vroeg! Ter plekke hield ik me dan ook meteen bezig met het invullen van de ellenlange vragenlijst - deed ik deze niet al 5 keer? - die ze me hadden gestuurd.
Mijn eerst kennismaking met ZitStil viel mee. Hoe weinig volk er ook werkt, dit is zowat de enige honk met professionele ADHD hulpverleners in heel Vlaanderen en dat voelde ik. Hier moet je niet uitleggen dat schijn bedriegt. Dat je "gewone" leven energie vreet en je op een goede dag toch maar de helft rondkrijgt van wat je initieel gepland had. En ja, ik realiseer me dat ik ondanks het huiswerk met 4 sessies geen grootse veranderingen mag verwachten. Maar het is juist het kleine wat telt. Zoals het nieuwe schooljaar inzetten met het hernieuwen van de intentie om pijnpunten aan te pakken. En voor mij is de groep - het lotgenotencontact - echt van belang. Merken dat je niet alleen bent. En dat er ook dingen zijn die echt wel goed lukken.

Dan kom ik buiten en lijkt het even alsof ik het evenwicht al lang - fluitend - onder de knie heb. Alsof ik al ooit iets geleerd heb uit ervaringen en dat ook aan andere mensen kan verkopen. Tja.

Op de terugweg in de regen was de file immens. Had dan ook geen uur moeten blijven napraten. Maar kom, juist dat was fun. En ik kwam heelhuids thuis.