Ik ben een ietsiepietsie bijziend. Daarom heb ik een bril, die ik opzet om met de auto te rijden (altijd), te fietsen, op straat te wandelen en tv te kijken. Zoveel als ik de bril opzet, zoveel zet ik hem ook af. Leg ik hem neer. En zie ik hem nergens meer liggen. Wat deels te wijten is aan mijn voorkeur voor lichtgekleurde monturen.
Maar kom, wat mij het meest ergert is, dat mijn monturen steeds in de vernieling raken. Kind in de nek die er een duw aan geeft waardoor de bril 150 cm lager crasht. Of met de laatste 2: ik leg mijn bril op de telefoontafel of vensterbank, iemand (Zazou?) veegt hem eraf en vervolgens trapt iemand erop, zonder dit te melden. Zo vond ik zondagochtend mijn bril vertrappeld terug, op de keukenvloer. De glazen zijn intact, maar het montuur is aan alle kanten geplooid en valt niet meer recht op mijn smoel te krijgen.
Hatelijk vind ik dat.
De vorige ligt hier ook nog. Daar is het oor af, verder niks. Vind maar eens een nieuw oor voor een niet geheel recent montuur.
donderdag 5 juni 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten