Enige tijd geleden werd ik gecontacteerd door een vriendelijke student van een concurrerende instelling die een groepswerkstuk moest maken over bloggen en anonimiteit. Een "diepteinterview" - met taperecordertje - van wel 2 uur volgde. En het resulterende werkstuk met als titel "De weblog: Hoe anoniem springt de blogger om met zijn persoonlijke gevoelens, gedachten en emoties binnen zijn online sociaal netwerk?" kreeg ik onlangs gemaild.
Ja, ik had het er al over. En mijn standpunten zijn niks veranderd. Het valt me alleen op dat rondom mij (bij i. en bij Pietel) terug drempels geëxpliciteerd worden. Af en toe komen mensen die minder online zijn dan ik me vragen hoe het nu zit met die Facebook en zo. Voorzichtig zijn, raad ik hen aan. Want het wordt een reflex: het verslag waarin een nieuwe collega aangekondigd wordt, is nog niet goed binnen of de mens wordt op LinkedIn en Facebook gecheckt.
Nu weet ik met zekerheid, dat ik die mens nooit zou zijn gaan googlen. Want dat is ziften en zoeken, door sportclubs, ouderverenigingen en genealogie sites en zo nieuwsgierig ben ik nu ook niet. Maar als ie zelf info op een social networking site zet daarentegen ...
In de tekst van bovenvermeld werkstuk word ik een paar keer letterlijk aangehaald. Volmondig bevestig ik mijn obsessieve trekjes ...
“Sorry, ik ‘google’ mensen hé, en ik vind vanalles over iedereen. Het is misschien een dwaze reflex van mij, maar als ik iemand leer kennen, dan …”
Achteraf besef ik dat ik, met mijn duidelijke standpunten over wat kan online en wat niet, er vrolijk van uitga dat anderen niet zorgvuldig zijn.
Daarom deze tips:
Now clean up your online reputation!
woensdag 25 juni 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten