Het klopt dat ik hier wel es mekker over het een en het ander waar ik me aan erger. Maar tegen The Angriest Man in Holloway en Hank Moody's Hell-A Magazine blog kan ik geenszins op. Want ik hou me in. Meestal toch. Ik bewonder i's ergert-u-zo-niet. Vrees alleen dat ik niet half zo grappig ben.
Maar kom, ik erger me wel degelijk. Over wat men in legalees afbeeldingsrecht noemt. Want het zit zo: ik sta niet graag op foto's. Hier thuis ben ik de fotograaf. En hier weten ze, dat ik gevoelig ben voor de gevoelige plaat. De lens word dus zelden op mij gericht.
De laatste weken zie ik echter online overal foto's opduiken. Waar ik op sta. Want juist, iedereen heeft tegenwoordige een gsm met in de hand of een blafte van een snelschietende camera rond de nek. En met sommige van die prullen kan je gelijk naar het web posten. Zonder meer. Gatver. Ik heb er zwaar de klotepest in.
Wat in België de gangbare regel inzake het nemen/plaatsen van foto's van personen zonder hun toelating gevraagd te hebben is vind je bij Sofam.
Kijk, soms zou ik zéér graag de frase "I'll see you in court" in de mond nemen.
Huh huh. Zeiken over frustraties kan echt opluchten.
vrijdag 19 september 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Auch - ik snap de geest van die wet wel, maar wil dat dan zeggen dat we street photography kunnen vergeten? Zucht, nu ben *ik* gefrustreerd ;-)
Street photograhpy = point & click. Online zetten impliceert volgens mij toch voornamelijk selecteren. Da's iets anders dan mensen ettelijke keren op de plaat zetten tijdens bijeenkomsten en feestjes en dan alles online gooien. Misschien is dat het gevolg van de mobile media, maar ik ben geen 15 meer en wil niet het gevoel krijgen dat de helft van mijn weekend van het net kan worden geplukt. Het is niet dat ik plots de biggot wil gaan uithangen ;-))
bigot, of course
Een reactie posten