No social butterfly (2)

Het is beestig druk maar nu ik weer volop gecoached word, steek ik echt wel een tandje bij om te werken aan de heikele punten (voor de ADHD leek: de afkorting is VALS, voor Vriendschap, Administratie, Lezen & Sport). Voor mij persoonlijk is er voornamelijk werk aan de winkel voor de eerste twee...

Want een sociaal leven IRL, euhm, daar ben ik niet echt sterk in. Over het algemeen ben ik opgelucht als ik me na alle "verplichte" interactie terug kan afsluiten van externe prikkels, als daar zijn: medemensen.

"Eenzaat" is het woord dat hubby durft te gebruiken. Buiten de werkuren zal u mij niet vaak in gezelschap aantreffen. Ofwel ben ik thuis met de mijnen, ofwel heb ik de mijnen op sleeptouw. En dat is het zowat. De schoolpoort en de kant van het rugbyveld zijn - ik geef toe - omwille van de onvermijdelijke small talk, bij tijden een beproeving. Ja, ik kom zéér geregeld uit mijn kot om te sporten, maar ik ga naar de les voor de les, spreek er met niemand af en blijf ook niet plakken voor après sport gezelligheid. Het komt erop neer dat ik buiten de mijnen, de collega's, mijn dokter en mijn coaches verdacht weinig mensen "toelaat". En dat is niet goed voor mijn "welbevinden", zegt men mij. Jaja.

Nu is het niet alsof ik met mijn DGT module "intermenselijke vaardigheden" onder de arm op pad trek, maar ik doe er tegenwoordig toch iets aan. Als deel van mijn persoonlijk "kom uit uw kot"-project betrad ik in de voorbije maanden de sociale arena van een barcamp, een 'Happy UGent Hour', een Gentblogt fuif, een Twunch, een Facebookparty en zowaar 2 BGGDs. En dat allemaal zonder noemenswaardige mensenkaters! Ik heb zowaar het gevoel dat ik mezelf aan het overtreffen ben.

Tja, geen wonder dat ik geen tijd meer heb om te bloggen. ;-)