Vorige week keek ik bij het tandenpoetsen naar zoons gebit. Om op te merken dat er al een nieuw tandje klaarzat. En dat die voortand toch wel héél los stond. Zoon - van geen kleintje vervaard - haalde gelijk de losse tand uit zijn mond. En spoelde vrolijk het bloed weg. FIER! De eerst melktand kwijt! Ik vond nog een klein doosje en de tand ging erin. Op een watje. Het doosje ging onder zijn hoofdkussen. Want de tandenfee zou een cent komen brengen, wist hij.
Enige uren later, nadat de tandenfee de klus had geklaard, kwam zoon half slapend en humeurig naar beneden. "Mama, ik hoorde voetstampen op de trap". Toen we terug in zijn kamer kwamen en de cent in het doosje vonden, wist hij het plots met zekerheid. "De tandenfee heeft mij wakker gemaakt. Want ze maakte véél lawaai."
maandag 29 januari 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten