Soms maakt mijn brein vreemde sprongen. Zoals vanochtend, toen ik na mijn eerst kopje koffie in bed de Morgen opensloeg en de column van Dimitri Verhulst las. En op zijn vraag plots met zekerheid het antwoord wist: wat die mensen ervaren is chronotopic displacement.
Vraag me niet waar ik de term haalde. Geen idee. Hij bestaat.
Antwerp, Texas is leuk geobserveerd. W. is een country kenner en ook ik luister wel es naar Willie & Waylon & the boys. Ga soms mee naar een country concert. Herken het beschrevene dus geheel. (W. was er trouwens ook, in Antwerp.)
Neen, wij zijn geen linedancers. Mij hebben ze nooit in de Porky's gezien. Maar als ik Mary Chapin Carpenter bezig hoor, heb ik goesting om op ranch vacation te vertrekken.
Soms maakt de werkelijkheid ook vreemde sprongen, want een half uur later stond de auteur van dit boek aan de deur om dochter op te pikken. Om te gaan paardrijden.
Yihaa!
zaterdag 24 mei 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten