De dag ligt voor me en ik word door angst bevangen. Want ik moet de tijd die zich voor mij uitstrekt indelen. En ik wil zoveel doen. Of neen: er moet nog van alles gedaan worden. Dingen van op lijstjes, die ik, nu ik toch tijd heb, zou kunnen aanpakken. Maar ik bevries. Word overweldigd. Kan aan niks beginnen.
Klamp me vast aan wat zéker moet: eten in huis halen en de kids oppikken. De rest probeer ik. Als ik erin slaag om uit de adembenemende onrust weg te blijven, gaat het de goede kant uit.
Wie zegt me alweer maanden dat ik dat ik - amongst others - mijn ADHD coaching terug moet oppikken? De dokter, yip. I guess he's right.
dinsdag 6 mei 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten