Being there

De dokter dringt aan, ik heb ADHD coaching vandoen. Hij heeft gelijk. Maar tegelijkertijd is het klinkklare nonsens: ik moet ervoor zorgen dat iemand mij helpt om mijn zaakjes te regelen. Yeah right!
Agendagewijs verloopt alles vlotjes. Ik ben waar ik moet zijn, wanneer ik er moet zijn. Van het moment dat dat lukt, heeft iedereen zeker de impressie dat "alles goed gaat". En ja, ik doe de boodschappen, de was en ruim zoveel mogelijk op waar ik passeer. Maar een succes is het niet. Met eten loopt het weer serieus mis. Voor koken - iets wat ik de voorbije maanden met enthousiasme en nieuwe kookboeken vaak heb gedaan - kan ik momenteel geen energie opbrengen. En de administratie en die dozen die ik al jaren ga uitsorteren, die blijven staan. Het lukt niet. Ik wil het nochtans wel, want als ik thuis ben erger ik me wild aan de rommel. Maar het lukt niet. En daar word ik niet exact vrolijk van.

Gisteren naar de bib geweest om het gereserveerde boek. Heb er nog wat andere meegebracht, waaronder AD(H)D, een volwassen benadering, een draaiboek voor individuele coaching en groepsbehandeling. Heb de 100 bladzijden gelijk uitgelezen en constateer dat het zeker een bruikbaar boek is. Maar boeken lezen, dat helpt mij niet. Integendeel. Ze maken me triest. En opstandig.