dinsdag 3 januari 2006

jeugdsentiment (I)

Nieuw op den iPod:

  • Candied Orange Peel van de Candy Dates. De titelsong is nog steeds een van mijn favoriete songs aller tijden.

  • Eurythmics, boxed. De hele box dus.

  • Making Movies van Dire Straits. Ooit een favoriete cassette.

  • een "Best of" van Duran Duran. (ik stond voor de cd kast en dacht, hé, fun) "Save a prayer" is zo cool.

  • Piano Man van Billy Joel. Dit is een giller. Een cd vol meezingers, maar oh zo fout. Duizenden keren hoorde ik Graham Parker zeggen "I love America. How would it feel to live in Russia, with all the misinformation? Why, over there, they're so misinformed they think Billy Joel is a rock'n'roll singer." (Live! Alone In America, nog zo'n cassette die kapot gespeeld is) Maar toch, Billy Joel is een deel van mijn jeugd. Net zoals Rod Stewart: W. ging er onlangs heen en liet zijn "voorbereiding", een cd van Rod the Mod live, in de auto achter. En heb ik "Tonite I'm yours" gebruld? YES!!


Opgaand in het jeugdsentiment zocht ik ook de "Best of" van John Denver. Maar die is zoek. Wie heeft em mee? Terugbrengen hé!

Mijn iPod begint dus op te vullen. En mijn lijst met wat er nog bij moet breidt uit.

W. zijn 60 giga zijn bijna vol. En het zijn géén foto's. Een veertigtal dagen lang muziek, heb ik begrepen.

Geen opmerkingen: