Pffft

Gisteren familiefeest bij opa Brugge. Zes jongens en drie meisjes tussen 2 en 14 jaar. En hun ouders. Een hele bende al. De jongste generatie is in alle opzichten "gemengd": wit, ros, bruin en pekzwart haar, blauwe, groen-bruine en donkerbruine ogen, één tot 4-talig. Ze gaan stuk voor stuk naar een Nederlandstalige school. Maar thuis spreken ze ook Frans of Japans of wat Engels.

Op de terugweg autopanne op de snelweg. Wachten op de pechstrook met dochter in paniek op schoot. Zoon is geboeid door het ongewone. Zoals de GPS van de 4X4 die ons - met Kangoo op de trailer - huiswaarts bracht.
De reparateur zei dat het serieus was. Wij wachten op het oordeel van "onze" garage. Allé, dat moest er nog bij komen, bij de kapotte wc (doorspoelen met een emmer water - of naar de wc boven gaan) en de kapotte wasmachine (mijn ruglijder sleurt al weken aan en af naar de wasserette).

Vandaag was het opruim-dag. Heb redelijk wat werk verzet maar er is relatief weinig van te zien als ik het hele huis beschouw. Prachtig weer in de namiddag, de kids hebben in het park getennist. Daarna was het vrij druk met vriendjes en vrienden rond de Playstation en de Monopoly.

Het is er weer niet van gekomen om wat te lezen. Tegen dat ze beiden in bed lagen, was ik al niet zo happig meer om me nog te gaan concentreren. Heb uit ellende weer met een half oog naar Flikken zitten kijken. W. vindt het niet leuk dat ik hem keer op keer halverwege weet te zeggen hoe het gaat aflopen. Die scenario's zijn flinterdun. Ergerlijk gewoon.