zondag 8 januari 2006

My ambidexterity disambiguated

Ja ik ben "tweehandig". In D&D middens zou deze "special trait" me extra punten opleveren. In real life is het een beperktere zegen.

Ergens aan het prille begin van de jaren 70 was het nog bon ton om kleuters op hun vingers te slaan, tot ze met hun rechterknuistje het tekenpotlood hanteerden. En schrijven, dat moest ook rechts. Ook je bestek verleg je niet. En scharen zijn voor rechtshandigen.

Ik heb het bijgevolg allemaal - onder dwang - rechtshandig geleerd. Tegenwoordig zou ik het onderwijzend personeel een proces wegens mentale wreedheid kunnen aandoen. En kan ik dit trauma aanwijzen als de oorzaak van mijn onaangepastheid. :-)

Feit is: ik schrijf nog steeds "rechts". Maar ik schrijf net zo goed "links". Heel handig als je voor een bord staat bijvoorbeeld. De voorkeur voor links, haal je er wel niet uit: soep eet ik "links". En alles wat onnadenkend gebeurt - zoals een kopje optillen of (vroeger) roken - ook.

Sinds een jaar of tien wordt ik bij de minste stress geplaagd door pijn in de linker trapezium spier. Typisch voor mensen die hele dagen voor een scherm zitten. Mijn nek en schouder verkrampen en op den duur kan ik nog nauwelijks iets heffen. En toch grabbel ik blindelings alles met die linkerhand vast...

Het enige wat erop zit is sporten en osteopathie. Ik onderhoud mijn bovenlijf. Maar gisteren was de les té. Die V-shape (schouders breder dan bekken) heb ik vanzelf al (:-) niet dat ge het ziet, maar kom). En gelukkig heb ik een osteopathie afspraak staan voor komende vrijdag.

Ik ben dus gisterenavond met een kersenpittenrolletje op mijn linkerschouder in bed gekropen. Pijn. Ik kon geen goeie tv-kijkhouding meer vinden en heb dus gelezen. Wat tegenwoordig niet zo vaak gebeurt. "What If? America" bevalt me. Dacht effe dat ik een historische atlas of een "History of America" erbij zou moeten halen maar dat blijkt niet zo te zijn.

Deze ochtend zijn we gaan kleuterglibberen. Had alweer een jaar niet meer geschaatst. Van de receptie op St-Baafsplein hebben we maar een paar minuten meegepikt. De kids zijn sinds gisteren constant aan het ruziemaken en we werden er allebei zot van.

Geen opmerkingen: