Robbie (1)

"Early morning when I wake up
I look like Kiss but without the make up"

Ben ik een grote Robbie fan? Euh. Geheel niet. Een meezinger eerder. Ik heb een zwak voor hits. Maar die kwamen niet echt in huis, gezien ik zelf geen cd's koop. En ik vroeg er ook niet om, omdat ik van het soort bent dat honderden keren die éne song beluister en de rest van de cd niet. En Robbie was ook "not done" wegens te commercieel. Maar kom. Een tweetal jaar geleden bracht een vriend van W. een paar Robbie cd's mee, die in de auto belandden. En ik leerde meezingen. "She's the one", "Angels", "Strong", "No regrets", "Supreme" en vooral "Millenium", waarvan ook dochter op den duur de tekst vanbuiten kende. En op een zeker moment gaf W. me de Live At Knebworth DVD cadeau. Die ik eerlijk gezegd niet vaak bekeken heb.
Nu ja. Robbie had goeie teksten, vond ik. Lekker veel emoties, maar niks slijmerigs. Ik was verbaasd toen ik hoorde dat hij ze zelf schreef. Uit zijn teksten vind ik Robbie een hele leuke kerel. Voor de rest hou ik me niet bezig met zijn leven - wat ik van hem weet is 'common knowledge' uit de gazet. Dat ie uit Take That komt (ik kende alleen het smoelwerk van cutie Mark Owen) en dat ie van het "wilde" leven houdt, met enige drank en drugsproblemen tot gevolg. En dat ie claimde 3 van de Spice Girls geconsummeerd te hebben... Wat ik in zijn teksten meen te herkennen, zal dus voor en groot deel uit mijn leven komen. Is herkenbaarheid niet dé troef van goeie songwriters?

Robbie gaat ervoor, gaat volle kracht op z'n bek en voelt zich vervolgens minderwaardig & onbekwaam. Voor even toch. Robbie laat me voelen hoe het is om te barsten van de levenslust. Hoe het is als genotzucht het haalt op verstand. Hoe het is als je jezelf keer op keer dezelfde stommiteiten laat uithalen. Humor met heel wat cynisme en zelfrelativering. Waarbij ik gelijk ook aan Loudon Wainwright III denk.

"Intensive Care" heb ik op de iPod beluisterd. Meestal op de fiets. Niet met 1 song op repeat dus. Mijn eerste idee was: ow, heavy, this is all pain & death. Het is zo'n cd die je niet van de eerste keer liefhebt. Maar ondertussen ben ik verslingerd. Er zitten pareltjes tussen. Robbie is ouwer geworden. Rijper. Nog pijnlijk grappiger.

"You see the trouble with me/I've got a head full of fuck/I'm a basket case/I don't think I can love."

Terwij ik de lyrics opzocht, botste ik op deze lijnen, die het zoveel mooier stellen dan ik kan:
It is, by now, common knowledge that few people write self-lacerating songs with the unflinching eloquence of Robbie Williams, and 'The Trouble With Me' is one of his very best.

Robbie maakt dus geen vrijblijvende pop over schone liefdes. En in dat opzicht zit ie niet eens veraf van E. O ja: Robbie is ook een héél knappe jongen. In die mate dat ik het ‘Oh my God, I’m snogging Robbie Williams’ moment met enige afgunst aanschouwde. Maar zeggen dat ie sexier schrijft dan Adam Duritz, dat weet ik niet zo ...