This very moment on Nickelodeon

"Als het leven een reset knop had, dan kon ik gewoon herbeginnen."
Fairly Odd Parents - Fool's Day Out / Deja Vu

Mediteren te Gent

Zou er al iemand een consumer test van de meditatieplekken in Gent gemaakt hebben? Want ik ben op zoek naar een meditatiegelegenheid. Liefst in mijn buurt. En ik heb keuze te over, merkte ik.

• De vrienden van de Westerse Boeddhistische Orde hebben een centrum in de Zebrastraat. En een zeer duidelijke site.
• Jing Dao is ook in de buurt, in de Warandestraat. Daar mediteren ze een uurtje per week.
• Zen Sangha is pas verhuisd naar Elyzeese Velden. Niet echt dichtbij, maar ze hebben wel een uitgebreid programma.
• Op de Koepoortkaai zit Yu Wei Wun van de Community of Mindful Living
• De Zen-Dojo "EI GEN" in de Blekerijstraat heeft ook een uitgebreid uurrooster.
• In de Baudelostraat zit een Diamond Way Buddhism center
• Dana Sangha - " in de traditie van Maezumi Roshi" is gevestigd in Holdaal
• Bij Sahaja Yoga kan je blijkbaar ook terecht. Maar dat ziet er me toch veeleer een sekte uit. En neen, ik ben niet op zoek naar een guru.
  

No Bank Holiday

Thuisfeest zondag en uitfeest maandag verliepen goed. Incidentenloos. Op een of andere manier was ik er dit jaar van overtuigd dat tweede kerstdag een officiële feestdag is. Niet dus: alles open, iedereen aan het werk. Op de schaatspiste - met zoon - was het razend druk. En thuis werd er Monopoly, Lego Star Wars en Singstar gespeeld. Zowaar een kerstig gegeven. Niet dat ik me erg kerstig voel: 'k heb terug erge pijn in mijn schouder. En hubby sukkelt met zijn rug. En ik heb niks gepland voor de komende dagen, wat nooit een goed idee is met kids. Maar kom, er valt hopelijk nog iets uit de lucht. Sneeuw of zo?

Sick

Yup, ik heb het zitten. En niet ik alleen. Zoon piept en ik snotter. Ben niet gaan spinnen vanochtend. En gisterenavond liep het ook mis: we zijn in vol ornaat vertrokken maar niet op Frank's afscheidsfeest geraakt. Om 22u lag ik tussen hubby en zoon in bed. Piep - snurk - piep - snurk, zo ging het rond mij. En ik wakker. Ben naar een andere matras verhuisd. En met een kop vol snot opgestaan.

Nearly Home for the Holidays

Laat het snel vakantie zijn, ik kan niet meer. Begin zelfs keelpijn te krijgen.

Zie je uit naar de kerstdagen?
- Neen, niet echt.
Zie je er erg tegenop dan?
- Neen, ik denk er op voorhand niet te veel aan. We moeten er allemaal doorheen hé? Mijn "let's get it over with" attitude werkt. Ik bemerk toch dat de mentale kater na familiefeesten in de laatste tien jaar flink afgenomen is.
Is het dit jaar - met wat er gebeurd is - niet moeilijker voor jou? Vind je het erger om na dit moeilijke jaar met je familie geconfronteerd te worden?
- Bah, ik zie dit jaar niet als een moeilijk jaar, gezien ik de helft van het jaar in ziekteverlof was. En de familie zal zich niet verder wagen dan een "en gaat het nu al beter met jou?".

Voila, laat de kerst maar komen.

How cynical ...

You Are 72% Cynical
You're a full blown cynic... and probably even skeptical of these results.
You have your optimistic moments, but most likely you keep them to yourself.

Vooral dat laatste vind ik fijn ;-)

How Cynical Are You?

Dancing on ice

Nu we met het hele gezin lid zijn van Freetime, schaatsen we zo vaak als het kan. Want het kost ons niks. En hoe meer ik schaats, hoe minder ik verkramp, zegt men mij. (sympathiek hé!) Dochter vliegt voorbij. Zoon kent geen angst en overklast alle niet-geschoolde zesjarigen. En ik neuzel voortdurend Loudon's song over Tonya's Twirls.

All for science (2)

Vanochtend nog een ADHD vragenlijst doorlopen met een onderzoekster van de UGent. En mijn "punten" van de vorige keer te horen gekregen.

Voila, mijn IQ tikte af op 133. Eén puntje minder dan op mijn 15de. Oud worden, hé.

En ja, ik erger me steeds meer WILD aan uitspraken als "uw intelligentie heeft u gered". (Voor alle duidelijkheid: de vriendelijke onderzoekster said no such thing!)

Gered van watte? Van de goot? Van een tijdige behandeling en de nodige zorgen?

Tja, ik ben gefrustreerd. Omdat mijn energie grotendeels uitgaat het bijeenhouden van mijn gedachten. En ik dus nooit meer dan middelmatigheid bereik. Maar voor de rest gaat alles goed. Dank u.

Tony S.

Ben met W. de Sopranos aan het herbekijken. Ondertussen hebben we 4 seizoenen op DVD en hebben we afgesproken om ze samen te bekijken. "College" herinner ik me goed. Sterke aflevering.
Wat ik ook leuk vond is dat ik in de pilot voor het eerst het "Hackensack" bord zag. Goh ja, ik kan eens naar de kaarten gaan kijken. Grappig hoe fictie je geografische kennis uitbreidt.

Party on

Tussen de Sint en Kerst zit er een feestweekend: dochterlief is dan jarig. Vandaag deel 1: de grootoudergeneratie. Morgen deel 2: dan gaan we bowlen met een bende klasgenootjes. De meeste zijn ook negen.
Vooraf kon ik uitslapen. Heb zowaar meer dan 10 uur in bed gelegen! En mensen dàt maakt een verschil. Omdat we niet veel tijd over hadden, hebben we toen als gekken gekuist, kwestie van de benedenverdieping toonbaar te maken. En toen was er schuimwijn en een grote taart met koffie.
Nadien zijn we met ons vieren gaan schaatsen op het Braunplein. Waar de ambiance er flink in zat. Nu mag zoon naar bed. Die heeft genoeg ambiance gehad voor vandaag...

Jaja

Het stond gisteren in alle kranten:

Volwassen ADHD'ers kicken op sensatie
Volwassenen die lijden aan de gedragsstoornis ADHD hebben een verhoogde zucht naar sensatie. Daardoor zijn zij vaker dan anderen betrokken bij incidenten en ongelukken. Dat stelt de Nederlandse psychiater Sandra Kooij, die volgende week aan een universiteit in Nijmegen promoveert op een onderzoek naar ADHD bij volwassenen.
(DM 14/12/2006)

Pfft, I knew

You are a Buff Girl!
You've got a boomin' body and a fearless spirit.
Most guys have trouble keeping up with your energy and fitness level.
Competitive and fun loving, you're up for almost anything.
Make sure you pick a guy who doesn't mind getting beaten by a girl!
What Kind of Girl Are You?

Met de gsm

Kan ik leuke fotokes maken ;-)

Aaaaah!

Nip/Tuck jumped the shark! Op VT4, gisteren, laat. Een aflevering om achterover te slaan. Ik geef toe dat ik met plezier Nip/Tuck meepik. Kinda like Christian Troy. Maar deze episode sloeg alles.

Flabbergasted
Bewildered
Baffled

Wie heeft dit in godsnaam verzonnen?

Wakker

7u wekker: tas voor de rugby, tas voor het ropeskippen, tas voor het werk, tas met sportkledij ... en all the usual
8u30 schoolpoort
9u werk
14u naar sociaal assistent - ik vind mijn gsm niet
15u30 gsm nog steeds spoorloos, moet zoon afhalen aan bioskoop maar weet niet welke
16u mét gsm in de auto voor Kinepolis - de Jojo neemt eindelijk op en zegt me dat de kids naar Studio Skoop zijn
16u30 zoon opgepikt aan Studio Skoop
17u met zoon naar tandarts, Merelbeke
17u45 via de R4 naar de Blaarmeersen (Tada, ik durfde de R4 aan. Meer nog: en voor het eerst in mijn leven had ik door welke richting ik uit moest.)
18u onderweg, zoon trekt rugbyspullen aan in auto
18u30 Blaarmeersen: zoon op het rugby veld - ik doe een halfslachtige poging tot stapmeditatie - tot mijn iPod batterij het begeeft
19u45 de geur van natte aarde in de auto op weg naar huis
20u boterhammen met het hele gezin
20u30 zoon naar bed
21u15 dochter naar bed (die had wegens bioskoop en ropeskipping nog geen huiswerk gemaakt)
...
Film met Kevin Costner op tv.
Ik sorteer ondertussen een stapel kranten / tijdschriften / papieren uit
Wakker
Wakker
Wakker
En straks om 7u weer de wekker en een dagplanning die even vol zit.
pfft...

Schaatsen (1)

Nog zoiets wat ik als kind niet deftig kon: schaatsen. Balspelen, zwemmen, lopen, springen en (rol)schaatsen: in vergelijking met mijn leeftijdsgenoten bracht ik er weinig van terecht. Het lijkt wel een wonder dat ik leerde fietsen. Want thuis werd ik eerder afgeremd dan gestimuleerd op dat vlak. Gymnastiek en dans: dat zag mijn moeder zitten. Goed voor mijn elegantie. Maar al de rest was "pas op". En omdat ik het niet leerde was ik er ook slecht in. Ik verkrampte. Haatte alle sport en spel waar ik bij de gidsen moest aan meedoen. Want ik was noch rap, noch sterk, noch behendig.

Raar hé, dat het nu wel (een beetje) gaat, dat schaatsen. Ik heb geleerd om wat los te laten. Om minder bang te zijn. En kijk, ik val nu veel minder. Heb maar één blauwe plek, op mijn rechterknie.

Zoon, met wie ik na school ging schaatsen, genoot van zijn kunde. Met dat schaatskamp in de herfstvakantie, staat hij stevig op het ijs. Wat een coole gast, mijn zoon!

De grootste prof

Van Elslander? Derolez? Van Acker? Jean Pierre Vander Motten? Bah, toen ik 18 was vond ik hem cute. Allé, dat is zoals die jongskes nu zwijmelen over Bart Keunen. ;-)

Maar kom: het is Guislain geworden en dat is precies de prof waar ik voor stemde. En de prijsuitreiking in de Aula was best fun. Zeker toen de rector "It ain't me" aanhief. Hihi.

Voor de rest had ik Geert Houck al lang niet meer gezien. En hoorde ik van Tom "Lalalover" Kestens dat ie verhuisd is. Vandaar dat ik zijn vrouw en kids niet meer geregeld tegenkom!

Eigenlijk heb ik geen echt grote - of inspirerende - proffen meegemaakt. Jammer. Ge weet nooit wat dat had gegeven...

(foto Radio 2)

That's a good one

You Should Be In Destiny's Child

You're sexy, smart, and hard working.
The perfect combo for superstardom!
What Girl Group Should You Be In?

Ginger

Lekker. Indian Chai met veel vers geraspte gember.
Ben blij dat het eindelijk kouder wordt.

"Vannacht wordt het 20 graden"

Naast de Gentse ijspiste is een massa volk glühwein en andere ongein aan het binnenkappen. Ik gruwel ervan. Glühwein of chocomelk met Amaretto: da's erom vragen om kotsend in de goot te eindigen. Jenever daarentegen, daar kan ik nog inkomen. Na 2 slokken citroenjenever voel ik me al warm en ontspannen.

Bedenk me dat het een schone dood moet zijn. Stomdronken doodvriezen.

Gelijk ne saintbernard mee een een tonneke rond euwe nek.

Skullcandy

Sweet!
Vandaag in het echt gezien bij City Beatz in de Lammerstraat.
Wel bijna 75 euro :<(

"We believe in touching people"

Osteopaten: in de IAO clinic vind je ze in alle soorten en maten. Ze zijn, als het hun eerste studie is, 22-23 jaar. De ouderen hebben vaak al een kine of LO diploma op zak. En ze moeten heel veel uren stage lopen in de clinic. 's Morgens vroeg en 's avonds. En in de vakantie.
Eerst zoekt de osteopaat(e) van dienst uit waar je blokkages zitten. Je moet een reeks houdingen aannemen en dan wordt er zowaar overal geduwd. Met de duimen. Hard. Als ze spanning detecteren (m.a.w. als je pijn hebt), wordt er met een potlood een bolletje getekend, of wat gekribbeld op je fiche. Als ze met twee zijn, dicteren ze aan elkaar onduidelijke zaken waar ik alleen van snap dat het om benamingen van wervels en zo gaat.
Wat ze doen, heet manipuleren. Ik noem het "losmaken". Iedereen heeft daar zo zijn eigen stijl bij. En de ene persoon ligt je al beter dan de anderen. Meestal zijn het meisjes, maar vandaag werd ik aan Marco toegewezen. Een Nederlander. Net als bij de diergeneeskunde zitten hier veel inwijkelingen. M. had zijn taalgebruik aangepast en zei systematisch "ne keer" bij de instructies die hij me gaf. Zijn studiegenote verstond echter maar de helft van wat hij haar dicteerde en liet hem dus zo goed als alles herhalen. Maar kom, in tegenstelling tot alle juffrouwen die me reeds behandelden, moest hij het niet hebben van subtiel doch pijnlijk duwen. Neen hoor: ik werd met de nodige kracht op een plek of 5 gekraakt. En weet je wat? Toen ik thuiskwam was ik deze keer niet doodmoe en slap als een vod. Wat ik normaal verwacht na een osteopatie behandeling. Fijn. En nu maar hopen dat ik de volgende keer weer M. tref!

Knijp in dat gewicht! Rechte polsen!

Oh ja, ik wil het graag goed doen. Dus ik knijp. Gaat best hoor. Ik negeer gewoon dat ik al meer dan een week neiging tot "panne" voel. En ik houd mijn polsen recht, ook al zijn die niet sterk genoeg.

Pfft. Die polsen. Deze zomer heb ik geregeld met een tennisbal geoefend. Maar de laatste tijd niet meer. En die gyrotwister/powerball, heb ik nog niet gekocht omdat ik er blijf in geloven dat ik er wel eens een als "relatiegeschenk" zal weten te bemachtigen.

Ik bijt door. Het lukt hoor!

Vandaag 2 Dafalgans.
Morgen om 8 uur 's ochtends osteopaat.
Het zal me leren.
Streberke.

Rooie kangoo's

Gisteren 4 rooie kangoo's, vandaag één rooie, één blauwe en één khakigroene (zo leek ie toch in de regen). Tiens. Onze buurt wordt nog kleurrijker.

Namaste!

Zoon vist een mariaatje uit de sintsnoep en kijkt even het voor het in zijn mond verdwijnt...

Mama! De mama van Jesus doet yoga!!

14 kilo

Ik sleur ze mee door weer en wind. Ze zijn er te veel aan. Ze zitten in de weg. Soms word ik er heel erg ellendig van.

After the spinning

Een jarige! Een drankje en een hapje! Gezellig kletsen na de les, in den Escape.

Zie je wel dat ik een sociaal leven heb.

Ventileren

De DGT zit erop. Vreemd. Ik zal de groep missen. De "therapie talk" van mensen die de hulpverlening zo goed mogelijk proberen te benutten. Ik heb bijgeleerd. Ik weet nu hoe ik moet stilstaan en nadenken over wat er wringt. Ik weet dat ik moet "ventileren". Spreken over wat er hoog zit. Maar of ik het ook doe? Huh.

Niet dat ik van butch hou

Join the expedition!

Kijk nu ne keer: Bernard gaat op ICT expeditie. Naar Nepal. Komt dat tegen!

Wel jammer van de flash site. Grrr.

Wie heb ik aan de lijn, hallo, hallooo?

Rond 18u. Telefoon.

Zoon neemt op en luistert aandachtig. Aarzelt. Vraagt: "wie ben jij?"
(ikke)
- is het voor mama???
(zoon geeft de telefoon door)
- 't is van de tandarts ...

"Dag mevrouw, 't is hier huppeldepup van de Standaard"
Of ik al weet of we verdergaan met De Morgen of niet?
Kinderen gillen aan de keukentafel. Hubby, geërgerd: "het loopt nog tot MAART".

Ben vriendelijk gebleven. Weet nog dat de beller de vorige keer meeviel. Geheel niet als een marketing droid klonk. Maar meestal ben ik bot met dat soort. En als het helemaal tegenzit, ga ik schelden. Ik hou niet van telemarketeers. Ze bellen ALTIJD op piekmomenten. Alsof ze weten wanneer ze u het ergst ambeteren.

Quiet

Een heel weekend strijk. Niet ziek hoor. Gewoon "op". Rustig aan dus. Na de spinning combo, platte rust. Geslapen. Gelezen. Beetje gemediteerd. De laatste 3 episodes van het eerste BSG seizoen bekeken. Moet toegeven dat Kara dichter bij me staat dan Zoe. Kijk uit naar season 2.

De Sint kwam zondag geheel onverwacht vervroegd langs! Met een Hot Wheels Fireball racetrack en een Talking Chouchou pop. Was me dat een verrassing! Heb ze zelden zo braaf weten spelen. Voorbeeldig.

Shop till you drop (everything)

Ongelooflijk. W en ik hebben deze middag in één beweging al een behoorlijk deel van de kadootjes aangeschaft. Plus de fancy wekkerradio die we al lang wilden. Fnac ledendag, zie je. En ook 20% korting in de Body Shop. Het was dus het moment!

En dat terwijl het met mij geheel niet te best gaat. Na vier dagen "watte in mijn hoofd", ging ik vandaag voluit voor blutsen en builen.

• Heb in de Overpoortstraat een fietsende studente aangereden. Ze stak de straat over en aarzelde en ik reed hard en kon niet remmen.
• Ben in de winkels tegen tal van mensen aangebotst.
• Heb mijn fiets laten omvallen toen ik hem losmaakte. En daarbij is de elastiek met haak in mijn gezicht geslagen. Dacht effe dat mijn kaakbeen eraan was.
• Ben thuis weer van de trap gesukkeld.

Ik vrees dat ze morgen in de Escape weer raar zullen kijken in de kleedkamers. Vorige week stond mijn rechter bovenarm nog serieus blauw na een aanvaring met een kast, en morgen zal ik waarschijnlijk met een "vers geslagen" look opstaan. Tja. Such is life.

Men expert

Ik passeer die kerel een paar keer per dag. En met al dat photoshoppen these days vroeg ik me toch effe af of men Filip eens grondig geretoucheerd had. Neen dus. Maar het zou kunnen. Klik maar es op de foto, ge zult het zien
;-)

Brace yourself, Kara Thrace

Te druk. Te veel. Te hard. Oh oh. Kan niet stoppen. Peddel tegen 40 per uur door het Gentse. Slaap nauwelijks. Stik van de goede ideeën. Wil me in de kerstigheid smijten. In de decemberdrukte. In om het even wat. Hoofd- en bijzaken vloeien dooreen. De trein in mijn brein dendert door.

Ik wil cadeautjes kopen!!! Het huis gezellig maken!!!

Flamant gezelligheid. I love it. Kamers waar de stylishness van afspat. Sinaas en kaneel. Warmte. Sfeer. Schoon om naar te kijken.

Oh oh. Te weinig "lege" tijd zorgt ervoor dat ik tijd bijmaak. 's Nachts.

Bones (of contention)

Na wekenlang genieten van Prison Break, besloot ik om Bones het voordeel van de twijfel te geven. Want euh: ik heb het niet voor David Boreanaz. Te veel kleerkast, plus een droevig hondesmoel. Snap niet wat Buffy ooit in hem zag. Yuk. Angel bones Buffy and goes demon. Daar was het beter bij gebleven. Maar neen, hij moest terugkomen en kreeg er nog een spinoff bovenop.

Maar terzake: zondag zag ik dus de piloot en de volgende aflevering van Bones. En dat was het niet hé mensen! Jongens, jongens: ik snap dat er wat uitgelegd moet worden aan het begin van een reeks. Maar dit was gewoon een slecht exposé waar het verhaal rondhing. Eikes. Alsof collega's er zijn om je leven toe te lichten.

Voilà: Dr. Brennan is haar ouders op mysterieuze wijze kwijtgeraakt toen ze 15 was. Ze is er nog steeds niet goed van. Verbaal is ze weinig subtiel en aan de agressieve kant. Ze schiet en vecht in haar vrije tijd. Ze heeft ook geen sjans met mannen. Maar dat zal duidelijk veranderen nu Booth haar "partner" wordt.

Oh neen. Onderzoekspartners. Sedes & Belli? Gil Grissom en Sara Sidle? Thomas Lynley en Barbara Havers? Bah: voor mij zijn Mulder en Scully het referentiekoppel. Maar kijk: de subtiliteit is in Bones van meet af aan zoek.

Pfft. En zeggen dat ik de tweede aflevering bekeek in de hoop dat die beter zou zijn. Volgende week stop ik met tv kijken na de Willy's en Marjetten. Die hadden trouwens een héél grappige Prison Break joke.

Het is zoals het is

De acht weken mindfulness zitten erop en ik moet zeggen dat ik content ben. Pim heeft dat heel goed gegeven. En ik heb regelmatig geoefend en ga er mee door doen. Want het helpt.

Mediteren.
Stilzitten.
Stil zijn.
Zijn.
In het nu.

Wie had dat ooit van mij verwacht?

Enne, wie legt er mij zo'n boekweitkaf kussentje onder de kerstboom?

All for science

Heb gisteren deelgenomen aan een wetenschappelijk onderzoek, in ons eigenste UZ. Mocht er - gespeend van visolie en rilatine - een heleboel testen afleggen. De ene al wat confronterender dan de andere. Het punt was, dat ik geen blaadje papier mocht gebruiken en dan blijk ik niet in staat te zijn om meer dan 3 factoren in een vraagstuk te absorberen. Maar kom, mijn IQ is nog eens op de goede oude manier vastgesteld en ik heb begrepen dat het best ok was. Wel niet in de Michel range vrees ik, maar kom. Ik ben benieuwd naar het resultaat.

Voor de rest kwam ik ondertussen dit filmpje tegen - hola pola: zo gehandicapt ben ik nu ook niet hé!

Bubbles galore!

Mijn vriendin Djenab is zaterdag getrouwd. Met Alain van Argenta-op-Sint-Annaplein. Het feest ging door in Jour de Fête. En er was champagne! Sloten champagne! Menslief, ik heb nog nooit zoveel champagne gedronken. :*) En gedanst dat ik heb. O :-)

Merci voor het feest, hé! Het was super fun.

Bent arm pullover

Ook fijn op een Reebok step. Met 3 en een kwart kilo aan elke kant. Yay: er zitten spieren onder mijn spek!

Roze

Nieuwe gsm, oud zakske. En lap, het zakske is te klein.
Bij deze in de aanbieding!

Prison Break

Spannend!!!!!
Voila, nu heb ik weer geen nagels meer.

Reverse flies

Juist wat ik nodig heb, want ik sukkel geregeld met mijn trapezius en deze oefening versterkt de rug. Ik voel het ;-)

Never state the obvious

Johan R. herhaalde zijn motto geregeld. Zo vaak, dat ik het 22 jaar later nog steeds gebruik wanneer ik iets opmerk dat overduidelijk is. Ha!

Contacts

Het komt hier jaarlijks een paar keer voor: zo van die momenten waarop alles uit elkaar lijkt te vallen. Eerst was de chauffage kapot, dan de startmotor van de auto. Vorige zondag viel het frame van W's fiets in duigen en vandaag deed zijn GSM "raar". Gevolg: hij switchte met mijn toestel - en om te testen ging de sim kaart een paar keer heen en weer. Gevolg: ik ben al mijn "contacts" kwijt. Net nu ik me braaf had beziggehouden met het opslaan van alle nuttige nummers. En ja hoor: de meeste heb ik NIET op papier. Foetsie forever dus. Want ik kan natuurlijk niet bellen om het gsm nummer te vragen hé.
Pffft. Gedoe.

En gedoe, dat kan ik missen.

The cruellest month

Niet april, maar november lapt het mij al jaren. OK, het is natuurlijk iets wat ik mezelf wijsmaak. Want het is niet "koud en donker", maar alleen donker dit jaar. Gisteren zat ik nog op een terrasje!
Maar toch: de eenzaamheid slaat toe. Ik kijk weer binnen door cafévensters en vraag me af hoe het komt dat iedereen zoveel plezier heeft.

Roaming

Eindelijk: de dialectische gedragstherapie training gaat toch ergens heen. Een beetje laat, want ik dacht al dat ik van deze module gewoon niks opstak. Meer zelfs, dat ik het gewoon niet begreep. Maar toch: inzichten dringen zich op. Oef.

Gisteren hadden we het effe in de pauze over onrust. Met tips en technieken en medicatie doen we ons best om de "pijn van het zijn" te doorstaan. En dat valt niet mee.

Als ik mag kiezen: doe mij maar fysieke onrust. Die sport ik er wel af. Geestelijke onrust is VEEL erger. I can tell. Want het is weer erg met me gesteld. My mind roams, op zoek naar een provider. Een aansluiting.

Oeps, "geen netwerk" !

Maar kom: de mindfulness, hoe lastig dat het geregeld oefenen ook is, werpt al vruchten af. My spirit grows wherever it may roam *. Jaja.

Boys from Brasschaat

Freebee was schitterend. Wow!!! Met zijn tweede theatertour - ook deze keer gezien in de Vooruit - gaf Tom weer precies wat ik graag heb: de akoestische versies. Want ik had het moeilijk met "Songs" op cd, wegens te veel Neil Young rock naar mijn goesting. En Wild Dreams of New Beginnings was ik nog vollen bak aan het verkennen. Enthousiast, dat wel. Het is en blijft "mijn" genre. I love songwriters! Ik puberde met Springsteen en dat blijft plakken...

In de Vooruit was de zaal uitverkocht, zoals voor de hele tour blijkbaar. Een guest ticket stond dus niet voor een schone plek - we zaten ergens op het tweede balkon - maar dat deed er eigenlijk niet toe. Geen Groep Jesus deze keer, wel een korte standup van Iwein. En de Admiral deed het zo goed als zonder bindteksten, in fel contrast met de vorige tour. Geloofwaardig Engels spreken on stage; het is niet velen gegeven. Sommige Vlaamse rockers maken zich op die manier onsterfelijk belachelijk. Ik weet nog hoe ik mijn hart vasthield de vorige keer, maar hey: Tom got away with it. Met de kletspraat en de jokes. Respect! Maar van deze keer was het dus zonder te doen. Voor er ook maar één bindtekstje aankwam zaten we al een paar nummers ver. En het Antwerps werkte voor één keer niet op mijn zenuwen. De thematiek van Wild Dreams ligt in de lijn van de voorgaande. "How to get out of this place" is de primaire bekommernis. Het leven elders kan enkel beter zijn. En de girlfriend is een trut die er niet tegen kan dat je plezier maakt met de boys. Oh oh, them boys from Brasschaat. Nu ja, it sure is a place to get away from, als ik terugdenk aan mijn luttele dagen in de Van Halmaelelei. ;-)

Et voilà encore: W zijn "stukje".

Right!

www.nobodyhere.com

Graffiti strikes again*

No provocation
no warning
no survivors

En lap,ik ben weer bij Battlestar Galactica. Allé, op die kleine 50 000 overlevenden na dan. Ok, ik zit nog maar in seizoen 1, maar ik ben geheel verkocht. Vind het enigszins jammer dat Boomer een Cylon is. Zo'n lief knap meisje. Het is effe slikken. Behoorlijk roldoorbrekend dus.

* op de muur van het poortgebouw

Slow down

Nog 3 keer mindfulness, nog 4 keer DGT. En dan laat ik het allemaal efkes rusten. Want ik probeer weer "uren voor mezelf" bij te maken, voornamelijk door te weinig te slapen en door afspraken af te zeggen - zonder nieuwe te maken. En het stomme is, dat ik tijdens de "extra" tijd geheel niet rustig ben. Plus: er staan weer een paar mensen "on hold" omdat ik de moed niet vind om terug te mailen/bellen/SMSen. Onderhoud je relaties, leert men mij. Ha!

Zal ik alvast de mensen bedanken die me ondanks alles blijven contacteren? Bij deze: DANK U voor uw aandacht.

I'll get back to you ;-)

Mijn poes op de cover!

Nog een celebrity aan huis: Zazou. Want die heeft deze week een fotoshoot gehad. Voor de cover van een diergeneeskundig blad. Jaja.

Freebee, den derde

Voila, hij is er eindelijk op gekeild. W. heeft de derde van Freebee nu ook op mijn ipod gezet. Het werd tijd. De kinderen kunnen al meezingen. En ik bleef ervan verstoken. En dat vond ik niet leuk. Want ik was woensdagavond naar huis gefietst met Admiral Freebee (den eersten) op en wowie ik ben nog altijd blown away van Tom's lyrics. Gezien W. heden ten dage geregeld live en op myspace met de knapperd uithangt, zou ik het best leuk vinden om eens mee te gaan. Dinsdag misschien? (puberale swoon)

Intermenselijke ...

Hup, naar de DGT. Vaardigheden leren. Hup. Zet jezelf in beweging. Nu.

Ongeremd

Oef, ik heb mijn fiets terug. W. was er één keer mee gaan rijden en lap, er zaten zoveel gaten in de binnenband dat zelfs Selim en Mehmet van hiernaast ze niet gestopt kregen. Dus reed ik weer een halve week op W.'s buitenmaat herenfiets. Met mijn teentjes net aan de pedalen: het lukt me steeds beter. Maar van deze keer bleken de remmen het geheel niet meer te doen. Om te stoppen, moest ik dus tijdig mijn voeten op de grond krijgen. Liefst zonder tegen de buis te knallen.
Fietsen kan soms lastig zijn...

Women Warriors (II)

Ondanks alles: met spieren gaat het gewoon beter ;-)

Universes

1. Een universiteit, da's zoiets als de United Federation of Planets. Elke faculteit is als een planeet met een eigen bevolking. Ik werk op het moederschip. De centrale administratie of "het rectoraat" in de spreektaal.
2. Een universiteit, da's zoiets als de Galactic Republic. Ik werk op Coruscant.
3. Een universiteit, da's zoiets als de Alliance. Ik werk op Ariel.
4. Een universiteit, da's zoiets als de Galactic Empire. Ik werk op de Death Star.
5. Een universiteit, da's zoiets als een van de Twelve Colonies. Ik werk op een Battlestar.

Superheldin

Dochter blogt.
'k Had het verwacht.
Ze is ook al héél lang acht.

Gloomy

Het wil maar niet lukken met de "ontspannende vakantie". Meditatie- en sportintenties schuiven voor me uit. Ik heb frisse lucht nodig. Nu.

For granted

Waar ik niet tegen kan: mensen die het vanzelfsprekend vinden dat ze afspraken om de haverklap kunnen aanpassen aan hun whim of the moment. Vroeger slikte ik. En kreeg ik er nog kritiek bij, genre: "jij bent toch wel erg inflexibel".
Ja, ik ben tegen "flexibiliteit". Altijd al geweest. Daarom dat ik ook lang geen gsm wou. De doorsnee "arrangementen" kosten me zo al genoeg moeite. Ik moet elke klus - en het traject tussenin - memoriseren. Dat kost aandacht. Als jan, pier en pol nu ook nog op de laatste stek iets anders van me wensen, awel, dan mogen ze het op hun buik schrijven.

Ik heb me kwaadgemaakt, op W., die geheel geen schuld droeg. En ik ben fier om te merken dat hij het nu WEL snapt - hoe het zit met mij - en dat hij aan hetzelfde zeel trekt.

You can't take me for granted.

Bar in de weg

In den Escape hebben ze een "fout" model looptrainer. Anders zou ik dit wel eens willen proberen. Sommige moves zijn echt te gek!

Het is zoals het is ...

Oef, vakantie, wou ik dit weekend schrijven. Maar daar was ik te moe voor. Ik lag zelfs eerder dan de kids in bed.

Commitment. Met wekelijks 6 uur training en bijhorend huiswerk, wist ik dat er minder tijd zou zijn voor zappen, surfen en prullen. Het valt niet mee, al dat mediteren inplannen. En ik heb nog altijd de neiging om de "leukere" dingen eerst te doen. Maar al bij al doe ik het niet slecht. Ik ben soms al rustiger. De wereld vergaat niet als ik geen krant lees of mijn feeds en newsletters laat voor wat ze zijn.

De laatste twee weken waren meer dan vol. Het is balanceren. Evenwicht vinden tussen wat ik wil en wat ik kan.

Als ik niet oplet, ben ik zo weer weg met ...
Druk bezig zijn. Druk zijn. Afgeleid zijn. Prutsen. Dagelijks minutenlang scharrelen in tassen op zoek naar sleutels of mijn bril. Rondhangen. Veel koffie drinken. Candybars eten. Klungelen. Tegen meubels en mensen aanbotsen. Vallen. Moe zijn maar niet willen slapen want er is CSI op tv. Of Big Love. Of ...

Wat sneuvelt er eerst?
- warme maaltijden
- meditatie
- slaap
- sport

Yip, ik moet oppassen. En de vakantie gebruiken om te recupereren. Niet om mezelf te overtreffen, zoals ik vandaag weer deed. :-(

Stemmi(n)g

Een hele week gaat alles goed, vol energie en dipvrij en dan op zaterdag voel ik hoe mijn stemming afglijdt. 20 uur werk, 6 uur training, 3 uur doktersvisites, 1 uur coaching en 1 uur spinning, plus het hele gezinsleven erbovenop, zonder een vuiltje aan de lucht. En dan keert het. Herfsttij.

Waarom?

Mocht ik mijn "moodtracker" vaker invullen, dan zou ik weten of er een patroon is. Of het "de hormonen" zijn. Of iets anders. Nu heb ik er het raden naar waarom de ellende me weer overvalt. Laat me allemaal met rust. Het gaat niet.

Maar het gaat over hoor. Dat weet ik. It always does.

Dank u Marijke!

Voor de mooie nagels! Voila, dat verdient wat reclame, vind ik.

Zoefffff

Met het werk en alles wat erbij komt, vlieg ik als het ware van hot naar her. Altijd met de fiets. Halverwege de week heb ik er al wat kilometers op zitten. In die mate, dat ik het begin te merken tijdens de spinning. Gisteren ging het goed. De studentjes hadden het lastiger dan ik. Ja, de gemiddelde leeftijd van de dinsdagavondspinners is met 15 jaar gedaald. En het is bijna vechten voor een plek in de les. Maar er komen nieuwe fietsen bij. Binnenkort ...

My wookie friend

Need I say more?

For years I spoke to my son only in Klingon

Omdat em nu al een paar keer ter sprake kwam deze week:
de Earthlings trailer op YouTube.

Hand in glove

Brrrr. Sinds maandagochtend is het 's morgens handschoenenweer. Maar het paar - gele tuinhandschoentjes van Compo, met antislip aan de binnenkant - dat ik vorige week ergens in een tas stopte, is alweer zoek. Face it: meestal draag ik geen handschoenen. Met de fiets vertrekken is zo al ingewikkeld genoeg: ik draag geen rugzak meer, want dan kan je me na 4 km uitwringen, dus moet ik mijn tas met rekkers vastleggen (wegens geen kinderzitje meer). Ziet dat van hier dat ik daarmee knoei! Naast de tas en de handschoenen, zijn er ook mijn sleutels (die ik zo moet opbergen dat ik ze terugvind als ik dat vreselijke fietshok aan de S9 wil gebruiken) en de iPod, met alle koptelefoonkabelgeknoei vandien. Een reflecterende slapwrap voor als het donker is. En een grote oranje plastic cape voor als het giet. De fietshelm blijft thuis. Niet dat ik er het nut niet van inzie - ik heb aan het werk es een fietsster zonder helm zien opscheppen en door een voorruit gaan - maar het is te complex, al dat gedoe. Ik verlies er tijd mee. Tijd waarin ik me opjaag en alles laat vallen. Ik vecht al jaren tegen de zwaartekracht, to no avail. Ondertussen ben ik zo al 2 sloten kwijt. Neem het van mij aan: een spiraalkabel aan het frame is niks waard.
Deze ochtend heb ik mijn fietshandschoentjes aangedaan. Vingerloze sportgevallen. De kans dat ik ook die kwijtraak is reël. Maar voor elke handschoen die ik verlies, vind ik er wel één onderweg. En neen, ik gooi ze niet weg, de enkelingen. Op het einde van de winter zie je me dan met 2 verschillende handschoenen rijden. En het grappige is: die die ik gevonden heb, raak ik eigenlijk nooit kwijt. Zouden handschoenen maar één keer verloren gaan???

A galactic alignment is occurring TODAY!

Vertoef ik niet te vaak in parallele werelden? Vind ik mensen die Elfs spreken of er als een Klingon bijlopen best OK? (FACTS was fun! later meer ...) Euhhh...
Soms moet ik mezelf toch eens in de arm knijpen. Maar neen, het was geen zinsbegoocheling gisteren: de volgende zeer dringende spirituele boodschap werd me wel degelijk gecommuniceerd. Live. Met publiek. En ik kreeg geen lachtstuip (maar het scheelde toch niet veel). OK, hier komt ie:

"Op dinsdag 17 oktober 2006 wordt er een verbinding gemaakt tussen twee dimensies in de kosmos, waarbij een Ultraviolette straal naar de aarde gestuurd zal worden met een intense energie. Let op, deze energie versterkt tot 1 miljoen maal zijn intentie. Dat wil zeggen dat op het moment dat deze UV-straal de aarde raakt, de intentie van elke persoon met 1 miljoen versterkt wordt. Stel je op die dag open met de meest positieve verlangens die je maar kan denken en hou in gedachten alle positieve doelen die je nog wil bereiken in dit leven. (Zij die negatief denken in die tijdsspanne worden in hun gedachten uiteraard ook 1 miljoen maal versterkt.)

Dit is een boodschap als voorbode voor 2012. In onze aardse tijd in ons land zal de UV-straal stipt binnenkomen om 10u17 in de ochtend en zal op zijn sterkst fungeren om 17u10 . Wanneer je je op het sterkste punt (namelijk 17u10) verplaatst in de natuur en kontakt maakt met de natuur, zal je zeer intens deze energie voelen. Hou je gedachten en gevoelens en de woorden die je die dag spreekt dus zeer zuiver en positief."

Mocht het u boeien: het initiatief heet Mission1017.

Shit. Ik zou dus beter buiten gaan mediteren in plaats van een BattleStar Galactica DVD te checken.

Happy moments

Huistaak Mindfulness: dagelijks de dingen die me gelukkig maken noteren.

Awel, maandag ben ik op de fiets Filip gekruist. En hij zwaaide. En ik was content. En kijk, vandaag wees Batlock me op het bestaan van deze schone site. Met knappe covers. Nog een happy moment ;-)

In behandeling

Hoe het met me gaat? Druk druk druk. Want ik werk elke voormiddag. En heb wekelijks een heel aantal uren "ondersteunende" activiteiten op het programma. Maar al bijeen ben ik eindelijk tevreden met de hulp die ik krijg, ook al heb ik het allemaal weer zelf moeten organiseren.

Ik beschik dus over:
- een mindfulness trainer
- twee DGT trainers
- een Pesso therapeute
- een huisdokter
- een psychiater
- een sociaal assistent in de rol van ADHD coach

Voila, er is een bende (voornamelijk schoon en jong) volk met mij bezig. En dan had ik het nog niet over "mijn" osteopate, yoga juf en spinning leraar ...

Unrequited

The Saturday Boy op m'n iPod. Heerlijk. Waarom luister ik niet vaker naar Billy Bragg? Ik vind zijn lyrics schitterend. Maar ze stemmen me niet echt vrolijk. Billy is grappig. Maar ook knal erop als hij het over mensen en hun gedragingen heeft. Pijn, afzien, en er humoristisch over zingen.

The temptation
To take the precious things we have apart
To see how they work
Must be resisted for they never fit together again (Must I paint you a picture)


That love between two people must be based on understanding
Until thats true youll find your things
All stacked out on the landing, surprise, surprise (Valentine’s Day Is Over)


In the end, it took me a dictionary
To find out the meaning of unrequited (The Saturday Boy)

Soms is mijn brein een grote hond die me hard vooruit sleurt, van associatie naar associatie, door het lexicon, de thesaurus, de taxonomie

unrequited: it says a lot about how I usually feel when it comes to people - I covet - I long for salvation - I am needy - I crave for attention - hé denk es in het Nederlands - juist omdat ik zo verdomde "awkward" ben met mensen hebben ze geheel niet door hoe hard ik wel probeer...

Streef niks na, klonk het gisteren bij de Mindfulness, en ik pende het woord "behoefteloos" neer. Een woord dat me achtervolgt en ergert. Nu ja, niemand zegt dat ik behoefteloos moet worden. Ik leer alleen dat ik beter af ben als ik geen energie stop in zaken "willen". Wat voor mij bepaald een opdracht is.

Hoera

Hoera voor Bruno en Lien en Diede! Gent koos progressief. En daar ben ik meer dan blij mee.

Vandaag was een mooie dag. Iedereen zag er vrolijk uit.

Eigenlijk begon het al gisteren, maar toen ging ik vroeg naar bed. Om één uur was ik effe wakker en checkte ik de laatste uitslagen. Hubby was toen nog aan het vieren in de Zebrastraat. Hij zal wel niet de enige geweest zijn met koppijn vandaag. ;-)

Do not fidget!

Mediteren is geen sinecure. De cd's zijn goed, dat niet. Maar de aandacht...da's wat anders!

Pim had gelijk: Björn Prins heeft een fantastische stem. In die mate dat ik gelijk op zoek ben gegaan naar een foto van de man. Want het was niet draaglijk om hem enkel te horen. Ik moest er mij iemand bij kunnen voorstellen. Bij nader inzicht, maakt het niks uit, maar kom.

Wat me ongelooflijk moeilijk valt is het stilzitten. Want ik ben een scharrelkieken. Ik pruts, ik krab, ik bijt (terug) op mijn nagels (dat haat ik!). Kortom, Scrat in het kwadraat. Nu ja, Idle Hands Are The Devil's Tools, aint' it?

Raindrops

Raindrops keep fallin' on my head
And just like the guy whose feet are too big for his bed
Nothin' seems to fit
Those raindrops are fallin' on my head, they keep fallin'

Toen ik kind was brachten mijn ouders een Fisher Price muziekdoos mee met dit liedje (en de tekst stond erop). En vandaag zit het weer in mijn kop. Onafgebroken.

Op de fiets ben ik de laatste dagen meer natgeregend dan droog geweest. Tijd om te investeren in een waterdichte jas. Ik griezel wel van Goretex (en Teva sandalen for that matter), maar het MOET. Ik wil wel met een stijlvolle wollen cape op de fiets, maar het is niet slim. En ik ben lekke anorakken en zweterige kways beu.

Handmade!

Van Crafster ben ik al lang fan. En nu ontdekte ik ook Etsy, een plek waar je handmade spullen kunt (ver)kopen. Zoals een T-shirt met doodshoofd en "I'm A Love Pirate And I'm Here For Your Booty" opschrift. En onderstaande postkaart. Hihi.

Arbeit macht frei

De laatste weken waren vrij hectisch. "Alles" moest natuurlijk nog op de laatste stek geregeld worden, met enige drukke, volle dagen tot gevolg. Maar er zaten ook aangename zaken bij als een sessie holistic pulsing, een avondje uit voor onze veertiende huwelijksverjaardag, een afspraak met Charles en een knipbeurt. Gedaan met de paardestaarten. Kort haar, by Gino!

En ja, ik ben sinds vorige maandag terug aan het werk. Elke voormiddag. Het valt mee. 's Avonds heb ik Mindfulness en DGT en spinning. En elke dag een klein uur meditatie oefening. Ik doe mijn best om genoeg te rusten en niet te stressen. Mijn Google calendar, die kan ik niet meer missen.

Leren mediteren

Als het een beetje meezit kan ik vanaf 2 oktober deelnemen aan deze Mindfulness training. Als er genoeg inschrijvingen zijn, wel te verstaan.
Dezelfde 8 weken training wordt ook gegeven bij het Centrum voor Mindfulness & Mind/Body Medicine en bij het Instituut voor Training van Aandacht en Meditatie. Maar daar zijn ze (veel) duurder.

Ja, er wordt hier in de streek als veel aan Mindfulness gedaan sinds het UZ op de kar sprong.

Als u ooit dacht aan mediteren: het is het moment om bij te leren!

BBQ

Naar Antwerpen, voor de BBQ van Gewenst Kind. Het viel mee. Best leuk om de geadopteerden van "onze" lijst es te zien. Maar echt ontspannend was het niet, wegens kids rakelings langs de kade en wild op een aangemeerde zeilboot.

Voor iemand met chronisch verhoogde stressgevoelens én een grote angst voor verdrinking is het niet leuk om de hele middag aan een dok te zitten. Voila. En ik ben zelf naar huis gereden.

FC De *****

Dochter is nu oud genoeg om in het weekend een beetje langer op de blijven. En dus kijkt ze naar FC De Kampioenen. Alleen het geluid van de serie maakt me al ongemakkelijk. Yuk.

Subscriptions

Voila, eindelijk mijn google reader subscriptions eens afgelopen. Want ik had de laatste dagen geen feeds gevolgd. En zo mis ik natuurlijk heel wat van het leven hier in Gent ;-)

Heb daarnet Wim Helsen op TV gezien en ik moet bekennen dat dit de eerste Nederlandstalige komiek is waar ik niet van wegzapte. Ik ben niet zo humoristisch aangelegd. Jaja, ik lach te weinig. Of, euh, der is zeer weinig wat ik leuk vind. Meestal verkramp ik van de plaatsvervangende schaamte. Maar absurdisme, dat kan ik smaken. Heden Soup beviel.

Loopverlangen

Twee jaar geleden heb ik een schooljaar met de joggers van de Racing meegelopen. Meestal op vrijdagavond. En kijk, nu het schooljaar weer begonnen is, verlang ik naar lopen. Het is verdomd lang geleden.

Happy kid

Joepie! Binnen 3 jaar zit ik in het eerste middelbaar!!!!

Leuk hé, verlangen naar groter worden.

Doug en Carol vs Derek and Meredith

Dat is nu iets da me bezighoudt zie. Doug is niet zo romantisch als Derek. Maar Clooney is wel onnavolgbaar. Zeg nu zelf: kijkt gij nog naar ER?

Gevonden

Hey Tony, ik heb u gevonden! En nu volhouden hé!

A (wo)man needs a maid

Kuisen, het is niet mijn ding. Allé, afstoffen en stofzuigen en sanitair boenen, dat lukt nog wel, maar als er water en dweilen bij komen ben ik liefst niet in den omtrek. Ok, in mijn studententijd heb ik nog in resto Overpoort gedweild (met van die stinkende rubberlaarzen aan) en als pas afgestudeerde kuiste ik - kort - kantoren en toiletten bij Citrus Coolstore, maar dat waren voor mij lessen in nederigheid.
Het is namelijk zo dat ik uit een gezin kom, waar kuisen niet echt hoog in het vaandel werd gedragen. Ondanks het feit dat mijn grootmoeder de stad Gent betrad als "bovenmeisen" van een pastoor, gaf ze geen enkele van haar talloze huishoudelijke kwaliteiten door aan mijn moeder. Laat staan dat mijn moeder me ooit iets nuttigs leerde.
Maar kom, ik heb daarnet de keuken gekuist. Met water en een dweil. En ben tot de conclusie gekomen dat mijn kuismateriaal sucks. Wel logisch dat ik nooit in die spullen geïnvesteerd heb. Maar als er binnenkort weer een kuisvrouw komt, kan ik beter borstels en trekkers voorzien die op hun steel blijven zitten. Bijvoorbeeld.

Voor de rest startte deze dag niet zo best. Na "some days are diamonds" komt niet voor niks "some days are stones". En de steen waar ik over viel was oploskoffie. Te veel schepjes van een regular brand in plaats van de natuurwinkelprut hebben het gelapt. Wist ik veel dat er in oploskoffie zoveel cafeïne kan zitten. In combinatie met mijn verhoogde dosis amfetamine (rilatine, that is), leidde het tot een paar uur nerveus "fladderen". Maar kom, met veel glazen water heb ik de opstoot bedwongen.
Ik heb mijn lesje geleerd. Aan de koffietafel op school moet ik naar het potteke kijken. Zodat ik zie WAT ik drink. En een lepel gebruiken in plaats van een bodemke in mijn kopje te schudden.

Mc Dreamy

Kijk, daar zit ik nu bij te bleiten zie. Mc Dreamy tegen Meredith Grey:

"It was a Thursday morning. You were wearing that ratty little Dartmouth t-shirt you look so good in. The one with the hole in the back of the neck. (he chuckles a little) You'd just washed your hair and you smelled like some kind of flower. I was running late for surgery. You said you were gonna see me later and you leaned to me, you put your hand on my chest and you kissed me. Soft. Was quick, kinda like a habit. You know, like we'd do it every day for the rest of our lives. You went back to reading the newspaper and I went to work. That was the last time we kissed."

uh-uh: het vervolg van It's the End of the World, toepasselijk As We Know It genaamd.

Some days are diamonds

Met dit weer gaat alles vanzelf beter.

Coyendans en de Beloften achter de rug. Veel volk ontmoet. Lien en i. en Tobias, super in de wolken over Burning Man, en vele anderen.

Goeie yogales deze middag, van een vervangster. Minder snel dan bij Katia, waardoor ik beter op de uitvoering kon letten. Want dat vind ik belangrijk. Wel jammer van de muggen in de zaal. Vijf keigrote muggebeten is niet mis.

Na 17u30 in ons park in de zon gezeten. Zoon speelde minigolf op het voetbalveld. De geur van versgemaaid gras in mijn neus. Plus: het is herfst. Mijn seizoen.

Nog één week thuis. Een week VOL afspraken. To do's die de voorbije 6 maand niet werden aangepakt. (yep, procrastination is my middle name) En dan 1 oktober. Wij gaan naar 0110, dat staat vast. Maar de reeks van evenementen op die dag is schier eindeloos. Geen friet-met-vol-au-vent in de Brandstraat en de opendeur van den Escape zal ik moeten skippen. Sorry mensen. Maar we doen het kalmkes aan.

Batlock

Waar haalt ie die nonsens toch? Batlock666's Blog: Funny URLs

Double dose

Héhé, het gaat de laatste dagen wat beter! Met een dubbele dosis Rilatine ben ik veel minder geagiteerd en barst ik minder uit bij stresstoestanden. Geloof me: die komen best geregeld voor, met twee schoolkinderen. En je kalmte verliezen, helpt niet. Dat weet ik. Maar de kloof tussen weten en doen is voor mij meestal erg groot. Op ongeveer alle vlakken. Als het op theorie aankomt, ben ik een perfecte moeder, werkneemster en wederhelft. Want ik WEET, hoe het moet. Maar de praktijk, ahum, die wil niet altijd mee.
Tja, het is grappig, dat ik goed ben in advies. Tips en tricks allerhande. Mijn intenties zijn héél goed. Helpen en motiveren: ik doe het graag. Plannen en structureren: my things. Maar zelf bak ik er niet veel van, in het dagelijkse leven. Omdat ik de draad kwijtraak. Te veel tegelijk doe en niks afwerk. Zap. Zap. Zap.

ADHD heeft ook zijn charmes, reken maar. In mijn uppie geniet ik van de hyperfocus die mijn deel is. Maar de rest, och de rest ...

Een lichaam zonder gif

Echt alternatief zal ik wel nooit worden. Macrobiotisch, veganistisch en soortgelijk gedoe: niks voor mij. Maar sinds ik op deze Greenpeace site botste, ben ik in de badkamer geheel organisch bezig. En ik moet toegeven dat mijn vooroordelen niet geheel waarheid bleken. OK, er zijn dure spullen op de markt (Dermalogica en Aveda). Maar Dr Hauschka en Lavera en Kneipp zijn niet noemenswaardig duurder dan de doorsnee - fel gepromote - supermarktmerken. Allé, weer iets dat ik bij weet.

Omdat de vorige week niet echt vlekkeloos verliep, ben ik de laatste dagen weer flink aan het sporten. Dinsdag spinning, woensdag spinning in de Passage aan de Watersportbaan (op uitnodiging!) en vandaag voor de tweede keer de Power Yoga van Katia. Met trilplaat en sauna als toetje. En dan twee keer 15 kilometer (hard) gefietst. Ja, ik heb eindelijk een nieuwe fiets. Van het kinderzitje ben ik af. Het werd geen koersfiets, maar een zwarte Oxford Campus, met 21 versnellingen en een vlinderstuur. Een bagagegericht model is op dit moment nuttigst: ik sleur vaak van alles mee. Want autorijden, dat vermijd ik met plezier.

Met een beetje chance is het zondag mooi weer voor Gent Fietst. Als ik Coyendans en De Beloften gifvrij overleef, tenminste. :-)

The horror! The horror!

Mensen. Wanneer ik ze het meest nodig heb - verzuip in mijn behoeftigheid - gaan ze me achteloos voorbij. Wanneer ik ze op zo'n moment aanspreek en me onhandig blootgeef - spreek tegen mij, ik heb NU jouw aandacht nodig - sturen ze me met wat platitudes de straat op.

Mijn put is bodemloos. Ik leef permanent in onrust. Het is niks nieuws. Been there, done that. Alleen: soms doet de gapende emotionele leegte fysiek pijn. En hoe oud ik ook word: het went niet.

Toe, slik je avondpil en ga naar bed. Het zal morgen beter gaan.

Rugby moms

Het schooljaar is in gang: bij- en muzieklessen, dans en paardrijden vullen de vrije gaatjes. En op woensdag is er weer rugby. Met veel nieuwe probeerders. Hopelijk blijven ze voor de rest van het jaar. Het is gezelliger en handiger als we met meerdere "rugby moms" zijn.
Ik vul mijn dagen met administratieve klussen en lezen. Niet dat ik er ooit uit zal raken, uit de stapels, maar elk afgewerkt taakje is er toch één minder op de ellenlange lijst van dingen-waar-ik-niet-door-raak. Het lezen gaat meestal over ADHD. En ik maak me nogal boos, want uit alle serieuze lectuur blijkt dat ik echt meer "ondersteuning" kan gebruiken dan de occasionele doktersvisite. Punt is, dat ik nu net niet zo'n kei ben in het organiseren van hulp. DAAROM ging ik precies op zoek naar hulp. Zes maand geleden. Pfft.

Press play ...

Ochtendlijke scène: mama stopt de was in de wasmachine, doet het deurtje dicht en vult het zeepbakje met waspoeder. Zoon staat erop te kijken en vraagt: "Mag ik op play drukken?"

Slapen

Nog één keer slapen en de schoolvakantie zit erop. Het leven komt terug op gang. Ik zal weer mensen zien. September is een sociaal drukke maand. Veel cultuur. Veel feesten. Veel mensen. Ergens kijk ik ernaar uit. Maar dan ook weer niet. Pfft. Slapen. Dat moet ik doen.

Peuten

Het is zo ver: binnen een aantal weken "moet" ik terug aan het werk. In het licht van de voorbije maand heb ik daar zo mijn twijfels over. Want ik sla mezelf ternauwernood door de dag. Kan een hele hoop hulp en coaching gebruiken, als je 't mij vraagt. Maar kom, het moest ervan komen. En voor het zo ver is heb ik nog een afspraak met een nieuwe peut. Een Pesso-peut. De site doet me alvast gruwelen. Tjonge, tjonge, wat een moeilijkdoenerij.

Werk eraan! Nu!

Om de dip waar ik me sinds begin augustus in bevind enigszins te verhelpen, ben ik gisteren eindelijk naar de bib gestapt, om therapeutisch/informatief leesvoer.
Wat voel ik eigenlijk? en Emotioneel in balans bracht ik mee om de laatste DGT module wat uit te diepen. ADHD bij volwassenen en ADHD bij vrouwen zijn dan weer puur ter informatie.

Eigenlijk heel verwonderlijk dat ik - met het internet als mijn voornaamste levensruimte - tot voor kort ver weg bleef van sites en boeken over ADHD. Misschien leer ik nu pas aanvaarden dat "het" er is. En wat belangrijker is: leer ik nieuwe strategieën om het er in de toekomst iets beter van af te brengen. Want het is balen. I can tell.

Pride!

Hoera! Dochter (8) heeft deze morgen met vrucht de praktische proef voor het BLOSO wandelbrevet of A-brevet afgelegd. Vrij vlotjes eigenlijk. Maar toch stonden we - samen met alle andere ouders - te zweten en zenuwachtig te wezen bij de piste.

Wat dat nu precies voorstelt? Wel, om met een paard op de openbare weg te rijden moet je een A-brevet hebben EN 11 jaar oud zijn.

Een externe jury - van BLOSO - komt het examen afnemen. Er dient een rijproef en een springproef (!) afgelegd te worden in groep. En daarbij beoordeelt de examinator het contact met het paard, doorzitten, maken van overgangen, de verlichte zit, cavaletti in stap en draf, de eerste sprong, verzorging van het paard en het onderhoud van het harnachement.

Er is ook een schriftelijk examen over de theorie (kennis van paarden, kennis van het gebruik van de rijbaan, kennis van de hulpgeving, kennis van het verkeersreglement) maar daar mocht ze niet aan meedoen. Niet dat het niet gelukt zou zijn. Maar ze is te jong. Dus moet ze wachten.

update: foto's


Eerlijk gezegd kijkt ze al uit naar de praktische proef voor het B-brevet, die ze al twee keer zag afnemen en die - volgens wat ik zie - binnenkort ook binnen haar kunde zal vallen. Maar ze moet wachten, tot ze 11 is. Je mag ook niet autorijden op je veertiende hé.

Wij zijn fiere ouders. En 'haar' pony heet Pride.

Speaking of wishlists

Mood Alert and Make Me Happy Message Pads: hoe simpel kan het leven zijn?

Shoes are the cure for lots of things

Als het wat minder gaat, ga ik naar schoenen kijken. Niet dat ik er nodig heb. Er staan toch wel een 15-tal paar in de kast (schat ik, het kunnen er ook meer zijn :-) ) Kleren mogen gerust uit de H&M en de Mango komen. Maar schoenen: die moeten picco bello zijn. En liefst ook afgeprijsd. Want ik heb een dure smaak. Alberto Fermani (swoon), Sergio Rossi, Patrick Cox, Fornarina: daar heb ik al "footwear" van. Maar ik blijf dromen. En aan de rekken bij Bethsabee twijfelen. Is honderd euro veel voor een soldeke??

Bloated

Voel me de laatste dagen een beetje zo:

Total Recall

Ha, de laatste dagen besef ik terug goed waarom ik thuis ben. Distractibility & restlessness. Zap. Zap. Zap. September komt in zicht en de weekplanning voor ons vieren - ervan uitgaand dat ik terug aan het werk ben - verlamt me nu al. Ik maak lijstjes en werk er per dag - als het goed gaat - één punt van af. Zoals: de kleerkast van zoonlief uitsorteren. Schoenen kopen met dochter. Boodschappen doen (maar niet genoeg voor de hele week). Opruimen, koken, strijken: onoverkomelijke klussen. Het huis is een bende. En ik loop verdwaald in mijn leven. Surf op het net, maar weet niet waarheen. Zit uren op ebay naar rommel te staren. Blader honderd keer door hetzelfde tijdschrift en duid met een stift de leuke dingen aan. Weet niet wat doen. (Kan nergens aan beginnen.) Verveel me. (Kan me geen half uur aan een stuk bezighouden) Voel me erg geïsoleerd. Life sucks this way. Alles is zo fragmentarisch.
Zap. Zap. Zap. 's Avonds ouwe films op tv, die ik - tegelijk - volg. Total Recall. The Bone Collector. Enemy of the state. Eigenlijk kijk ik alleen nog de CSI's uit. En het valt me op dat ik tegenwoordig op reruns bots. Zoals die van vandaag. En hey: ik wist nog precies hoe het afliep!

Moon over Jackson

Het was al lang gepland dat ik met W mee zou gaan naar Jackson Browne op Lokerse Feesten. Maar ik had nooit gedacht dat hij voor mij ook een backstage armbandje zou kunnen regelen. En dat ik Jackson dus van héél dichtbij zou kunnen zien. Nog dichter dan de keren dat ik op de eerste rij van de Elisabethzaal zat, recht tegenover de man.
Tja: ik hou erg van zijn muziek. En het is ne schone jongen. Een pietje precies on stage: ook deze keer stonden er 13 gitaren klaar en zag zijn haar er zeer verzorgd uit. Ik vermoed dat de man ijdel is. En dat de baard een manier is om de tekenen des tijds te verdoezelen. Maar kom, ik was er ook om te luisteren, hé. En om met een permanent marker en twee cd-boekjes (Running on Empty en mijn favoriet I'm Alive) in aanslag, klaar te staan toen hij van het podium kwam.

"Mr Browne? ..."

En toen signeerde hij, zeer relaxed, beide hoesjes! (OMG, he's cute)

W stond enige meter verder en kon - door zijn Tom Petty T-shirt - Jackson tot een gesprekje verleiden. Plus het "gepersonaliseerd" signeren van nog 2 cd's.

Voor de rest: tijdens het eindeloze gefiedel van de Waterboys heb ik op het terrein rondgestruind. Naar mensen gekeken, Cola plaktattoo's verzameld en polaroid fotookes laten maken bij BASE. En backstage met Rob , de goformusic fotograaf van dienst en de verslaggever voor de Gentenaar gekletst.

What's been missing

Twee weken geen regelmatige, intensieve workout en ik zit op het randje van mijn verdraagzaamheid. Kom nu met niets af mensen: ik heb mijn best gedaan. De vakantie gevierd. Plonsen, spelen, koken, eten, drinken, lezen en luieren. Geen zware inspanningen.

Gevolg: Mijn conditie pijlsnel bergaf en mijn irritabiliteit schiet de hoogte in.

Gelieve kalm en stil te blijven in mijn nabijheid. Zoniet: zoek dekking.

Zucht

Het zou beter kunnen gaan. Te veel hooi op mijn vork gekregen sinds we weer thuis zijn. Maar kom, het is niet allemaal kommer en kwel: ik botste net op de DaVinci method (!!).

The ADHD gene affects the brain's relationship with dopamine. This difference causes one to crave stimulation just to feel alive. When you crave stimulation you are more likely to seek thrills, take risks, discover new ways to do things, be bolder, and have more charisma.

;-)

Trouble

Trouble op het werk - waar ik geheel niet ben maar waar mijn afwezigheid wel als argument wordt gebruikt.
Heel de nacht enge dromen. Ben al een paar nagels armer. En ook heel wat van de moed die ik opbouwde om terug aan het werk te gaan.
Zucht.

Trug

Het was warm op de Veluwe. Zéér warm! Maar door de bomen en de zwembaden hebben we niet echt afgezien.We hebben zeer veel gezwommen (allé, geplonsd), een huifkartocht en een 25 km lange fietstocht gemaakt. De kids hebben op een pony rondjes gereden en dochter heeft een rit gemaakt met een groep ruiters (ze was in de wolken). Alleen zoon zijn verjaardag - in dolfinarium Harderwijk - was nogal heet en zoon had het lastig. Thuisgekomen bleek hij een dubbele oorontsteking te hebben, maar zoals altijd is dat met een nutteloos doktersbezoek en een zestal suppo's over de voorbije dagen, weer geheel van de baan. De dokter zei me nog: "da is nen beer, hé." Voila, een paar foto's!

Allé uppe

Gentse Feesten en mijn dagen zijn voor het eerst in jaren terug vier-vijf uur opgeschoven. Opstaan tussen 10 en 12, niks uitsteken tot 15 - 16u en dan op stap. Met de kids. En dat gaat goed, want het ISTF zit hier ongeveer aan onze deur, dus kunnen we makkelijk voorstellingen meepikken. En zijn we ondertussen Bataclan habitués. De Sterkste Man! Slakken races! Het Lunapark! Zelf Armando en Benito werden aan het kritische oog van onze kids onderworpen. Papa was achteraf wat ongerust over de mogelijke effecten, maar zoon was geheel nuchter over het geziene. "Een meneer zonder armen en een klein meneertje. Maar die mevrouw met de baard was niet echt." Voila, en nu nog denken dat ge er kleuters kunt opleggen in een freakshow!

Yummy nieuw festivalletje!

Ben je ook een fan van El Negocito op de Brabantdam? Dan moet je zeker langs op hun A Ultima Hora festival, op de koer van de schoolgebouwen op de Bisdomkaai (schuin over "groot" St-Bavo op de Reep en vlakbij de Beestenmarkt) Hier is de muziek live, het eten erg lekker en de prijzen OK. En er zit er echte alcohol in de cocktails, die in een glas geserveerd worden. Een verademing na het ijswater in plastic op Polé Polé.

Allen daarheen! Zeg het voort!

Het lijkt erop dat de feesten "onze" kant op schuiven. Van de Bisdomkaai over Boomtown en Au Bain (in de Van Eyck), naar het Spaanskasteelplein, St Baafsdorp en Bataclan. My Baudelo days are over. Tiens.

Nen ezel vergoa an zijn puuten

Het houdt niet op dit jaar: als ik bij dit weer twee kilometer stap heb ik schroeiplekken en blaren op mijn voeten. En het is niet zo dat ik de laatste weken ook maar één keer fancy shoes aan had. Neen, na de Birkenstock sandalen en de Havaianas, ben ik nu ook in het bezit van een paar Crocs. (Dank u W!) en ik wissel deze paren geregeld af, in de hoop de Feesten rechtopstaand door te komen. OK, ik zou ook sneakers met steunzolen en kousen kunnen dragen, maar dat is me te warm. En geen zicht onder een rok of bermuda. Misschien moet ik eens naar de podoloog. Want zo kan het niet meer. Of zal ik MBTs aanschaffen? Hmmm.

Veertig

Dinsdagavond zat ik in zak en as. Eenzaam en onbegrepen. Het viel me dubbel en dik op dat we dit jaar zeer weinig bekenden tegenkomen en dat zo goed als niemand met me praat. En die hitte, ik kan er niet zo best tegen. De voorspellingen waren niet mis.

Woensdag wordt het wellicht de warmste dag van het jaar. De temperaturen zullen in het hele land tot vlot boven de 30 graden ...

Maar kom, het is gevierd. Op de Gentse Feesten, met W. Niks al te wild. Maar wel fun.

Bij het passeren aan een thermometerbord, merkte dochter op dat het veertig graden was omdat mama veertig werd. Yip, het was HEET. De regen 's nachts was meer dan welkom.

Feesten

Een beetje te heet naar mijn zin, en onze feeststemming lijdt eronder. Gisteren zijn we - met uitgeruste kids - pas om 20u vertrokken op onze dagelijkse tocht door de feesten. Naar Polé Polé, naar de Kammerstraat, naar het Baudelopark en dan naar Bataclan. Die om middernacht sloot. Een douche later lagen we allemaal in bed. Tot 10 uur vanochtend. Toch fijn dat ze groter worden en uitslapen!

Overdag is het echt te heet om op stap te gaan. We schuiven de dag dus wat op. Momenteel zijn de kids met papa naar "Cars" in Decascoop (allé, Kinepolis). Daar schijnt het overdag nog te doen te zijn. (Er is wel geen airconditioning en de verluchting maakt te veel lawaai om aan te zetten tijdens de film, wisten ze daar te melden.)

Morgen ben ik jarig. En zoals te verwachten was, heb ik niks gepland. OK, de kids gaan bij opa overnachten, maar voor de rest: I have no idea. Het is te warm om te denken. En op sociaal gebied, ben ik nog steeds een ramp. Mensen uitnodigen voor een drink? Telefoneren? SMSen? Euh ... Laat maar. Het lukt me niet ;-)

Jump!

Yep. We waren er, in het kielzog van W. die sprong. Zoveel volk. Zoveel blog- en andere bekenden. Mijn foto's-uit-de-verte komen er straks aan. Op Gentblogt staan er ook heel wat.
Het was plezant. En fijn dat we met ons vieren nu fietstochtjes kunnen maken. Zoonlief heeft chance met de feesten: hij kan - nu er weinig verkeer is - met ons mee op straat fietsen. Om te oefenen voor september. In afwachting van zijn verjaardagscadeau.

Boerderijkamp

That's why ...

Er liepen de laatste dagen een paar mails binnen van mensen die zich afvroegen of alles goed met me was. Wel euh, het ging meer dan goed. De kinds waren een week op boerderijkamp en Wim had vrij. We zijn veel samen op stap geweest, overal een beetje. Dus waren niet thuis bij de computer. Dus werd er niet geblogd of gemaild. Toch niet door mij.

Ondertussen zijn de kids weer thuis en hebben we gezamelijk de feesten - waar ze naar aftelden - ingezet. Effe naar de stoet geweest en dan wat rondgehangen in het Baudelopark waar ook de halve school te vinden was. Een kalm begin. Het kamp zat nog wat in de kleren ;-)

Ik kan niet beloven dat er de komende veel geblogd zal worden. Met de "Big 4-0" in het vooruitzicht neem ik de dagen zoals ze komen. We zien wel.

Fun will be had for sure ;-))) Deze middag springt mijn wederhelft alvast in de Coupure.

Verscheurd

In de kinderkliniek van het UZ hing deze poster op de deur. Zeer confronterend. Ok, ik slik tegenwoordig braaf mijn rilatine. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet meer weet hoe het hiervoor was. En dat ik niet geregeld vloek op al die jaren waarin ik beestig veel energie stak in het omgaan met de storm in mijn kop. Triest, vind ik het. Er is geen ander woord voor.

Onbehandeld en niet begeleid is ADHD een verscheurende aandoening, voor kinderen én volwassenen.

Proficiat Jessie

Daarnet een telefoontje van mijn broertje Pieter om te zeggen dat zijn vriendin geslaagd is in haar tweede jaar filologie (de vroegere tweede kan). Hoera. Maanden vakantie voor Jessie. Zou ze naar een after proclamatiefuif gaan?

In gedachten sta ik in het verleden; in de Kortrijksepoortstraat vroeg in de morgen blootvoets, met een stuk in mijn voeten en mijn hoge framboosroze pumps in de hand. Life can be sweet als ge er door zijt in eerste zit ...

Nochnoy Dozor

Ofte Night Watch: een leuke film.

LOL: Yegor zit naar "Buffy vs. Dracula" te kijken. Hihi. En ook het TL lichtzwaard is erg grappig. :-):-):-)

Cooking

Drie gezinsleden meteen +25 BMI: we gaan er wat aan doen.

Beter eten impliceert ook vaker zelf koken. Dat had B blijkbaar ook begrepen, toen hij me gisteren zijn pas aangeschafte kookboek toonde.

Kookboeken: ik heb er genoeg. Maar of ik "goed" kan koken, da's iets anders. Ik heb het in ieder geval niet thuis geleerd. (Mijn moeder bakte steevast de plastic velletjes tussen de hamburgers mee in de pan!)

Kunde, concentratie en tijd: alle 3 nodig om een goeie maaltijd te serveren. De kunde komt uit boekskes. De concentratie, tja, da's niet mijn beste ding. En tijd, daar heb ik nooit genoeg van. Daarom kook ik niet graag: meestal heb ik honger als ik eraan begin en dan duurt het te lang. En het resultaat is zo weer verdwenen: Loudon's "Dinner finished in 10 minutes flat" is een gekend gegeven.

Tafelen zonder knoeien, schrokken of ruzie maken. Het gebeurt soms. Maar het blijft een opgave, met kids ;-)

Too hot

Verschuil me in huis met het rolluik naar beneden. Moe. Zo moe.

Fortunate

Het is stil online

Geen mails, weinig feeds: iedereen zat vast buiten vandaag.

Gisteren te laat gaan slapen en deze ochtend tijdens de spinning combo was ik slaperig (!). En thuis zag ik af. Omdat zoonlief buiten liep durfde ik niet in bed gaan liggen, dus bleef ik op de koer, in de hitte, ongemakkelijk rondhangen tot hij binnenkwam voor een pauze. Siesta was the only thing on my mind. Voor mij hoeft het echt niet zo warm.

Mo gow zeg!

Ik sta op de foto op een andere site: in het midden ziet ge mijn rug, en hier neem ik de hoofdprijs in ontvangst. Lacheu!!!

Op de weide

Hubby zit op Werchter. En ik volg zijn verslaggeving online: A Brand, The Kooks, Clap Your Hands Say Yeah en Sean Paul tot nog toe. En straks: Pete en Roger, oftewel: The Who. Die hij voor het eerst gaat zien. En waar hij al weken (wat zeg ik: maanden) naar uitkijkt.
En morgen John Fogerty in het Sportpaleis. En zondag weer Werchter. En maandag Dylan in Lille.
It's a rockin' life!

Pets!

Oeps. De knoop van mijn broek is eraf gesprongen. Hey, wacht es: ik heb nu 2 stretchjeansen waarvan de rits knapte, 2 broeken met knoopgulp die ik herstelde, en nu weer twee waar ik de knoop of het haakje weer mag aanzetten. Buikvet: het zit in mijn genen en het is ongezond. En ik HAAT het.

"Een buikje is kwalijker voor het hart dan overgewicht dat over het hele lichaam verspreid zit." Jaja. Zucht. Het is niet dat ik niet sport hé.

Morgen begin de vakantie officieel. Ga ik me aan mijn goede voornemens houden en er nu echt eens iets aan doen, aan mijn de pan uit swingend gewicht?

Wie steunt er mij?

(nee, dat ben ik niet, op de foto)

Brain sex

via i.

Your Brain is 47% Female, 53% Male

Your brain is a healthy mix of male and female You are both sensitive and savvy Rational and reasonable, you tend to keep level headed But you also tend to wear your heart on your sleeve

What Gender Is Your Brain?

Boiing!!!

Voor ik met mijn hoofd op het klavier klets en niet meer rechtkom: heeft u er een idee van hoe ver het stappen is van het station van Knokke naar het Zwin?

Wel, dat deden we vandaag, heen en terug. Ik op flipflops. Met het derde leerjaar. En in het Zwin was er een geleide natuurwandeling! My god, ik ben op. Schroeiplekken. Een grote insectebeet. Gruwelijke blaren (bovenop de genezende blaren). Pijn!!! Had ik dat op voorhand geweten, ik had loopschoenen aangedaan. Voor de rest heb ik goed gesmeerd en ben ik niet verbrand. En da's al veel op zich. Ik denk dat ik nu nog een frietje eet en dan crash. Want morgen op de laatste schooldag is er een "Het Beste van Jezelf" show waar ik heen mag. Yay! :-))

Oudercontact

Subiet. Moet me nog snel douchen, en dan erheen. Naar de leraar van dochterlief. Nu ja, het zal wel goed zijn denk ik. En morgen ga ik mee op klasuitstap naar het Zwin. En vrijdag is het vrij podium tot de middag. En dan: grote vakantie. Ik kan het gevoel uit de lagere school zo weer bovenhalen: het begin van een zee aan tijd waar geen einde aan lijkt te komen.

Pollen (again)

Daarom dus was er geen spinning vorige donderdag. "Pol" heeft last van pollen. Het schijnt erg te zijn dit jaar. Ja, het zal wel geen lol zijn als je dag en nacht last hebt.

The Lion, the Witch and the Wardrobe

Gisteren bracht B. Elf Fantasy voor me mee en ondertussen keek ik de vers aangeschafte Narnia DVD uit. Iedereen die mijn passie voor special effects en wardrobes kent, weet dat ik gelijk naar Narnia stuff ben gaan zoeken. Leve Weta Workshop! En yippie: al één Narnia costume site gevonden! En nog één via alleycatscratch. Leve Cat Devereaux! Ik krijg nooit genoeg van wat zij daar verzamelt. En leve de Internet Media Costume Resource!

Misschien moet ik toch maar eens beter leren handwerken. Bah ja. Tegen F.A.C.T.S., neen?

Life sucks

Neem het aan van mij.

Levenslessen

Note to self:

Als ge genoeg slaapt, geregeld en gezond eet en drinkt en uw rilatine op het juist moment inneemt, dan komt ge dat niet tegen, van die rotdagen als vandaag.

Sloten koffie, toasts met confituur en pottekes yoghurt mét suiker zorgen voor een onbestemd onbehagen. 't Is maar dat ge het weet.

Gezien

The Grudge met Sarah Michelle Gellar. Nogal Blair Witch Project-achtig, vind ik. Dreiging en zo. Niet mijn soort van horror. Ik heb het graag wat grafischer. Zoals in CSI NY gisteren. Zeg nu zelf, een flits van de restanten van een man die door een tijger is opgevreten op de "slab". Eew! Dat blijft effe op het netvlies plakken. Ja, ik ben meer te vinden voor Jaws en zo.

Gatver (2)

"New Age Step" WTF is dat nu weer? Aha: het is traag steppen, op rustige muziek. De eerste tien minuten zijn wel leuk. Geen van dat "step op luide beats, tot je erbij neervalt" gedoe waar Fabrice in uitblinkt. Fijn, ik voel het in mijn benen: deze spieren train ik duidelijk onvoldoende. Maar dan gaat de juf van dienst over tot een choreografie: we moeten over de step springen en draaien en ik wil wel en ik snap wel wat ze beoogt maar mijn coördinatie reikt niet zo ver. Ik step dus ietwat ontstemd verder en probeer door te doen ondanks mijn geklungel. Maar het gelijkt er niet op. Ik kan dat niet. Waarom mag ik niet gewoon een uur rechtoe rechtaan op en neer stappen? Da's vast ook wel efficiënt voor de kuiten en de bips.
Gelukkig duikt Friedle op met de boodschap dat ze muziek nodig heeft voor het spinnen. Zo rap als kijken laat ik mijn step in de steek en ga ik mijn spds aantrekken. En ik pak gelijk een van de testfietsen. De fiets zit lekker - een zacht breed zadel - en trapt ook goed, maar het stuur wiebelt en de hele zaak maakt lawaai. Zo erg dat ik op een zeker moment geen weerstand meer bij durf te draaien. Tja, als één nieuwe fiets al zo hard kreunt, wil ik me liever geen zaal vol intensief gebruikte bikes voorstellen. En er is ook iets raars aan: om weerstand bij te draaien, moet je in de "foute" richting draaien. Very confusing!
Na een goed half uur stevig doorfietsen, besluit ik om naar de trilplaat te gaan voor de krachttraining. Zweten!
Daarna een frisse douche en 2 saunagangen en ik kan er weer tegen. Wow. Deze week heb ik al hard gefietst. Misschien moet ik weer wat afwisselen, met andere lessen en met buiten lopen. Tegen de eentonigheid. Maar anderzijds: ik spin zo graag ;-). Voor mij mag er elke dag een combo zijn. En nu maar hopen dat Paul niet ziek blijft.